فرهنگ دموکراتیک و صلح

در جوامع چند فرهنگی با حضورگروه های قومی نژادی و دینی مختلف، دستیابی به فرمولی برای همزیستی مسالمت آمیز و حفظ انسجام اجتماعی ضرورتی غیر قابل انکار است. راه کارهای گوناگون و استراتژیهای سیاسی، اجتماعی و فرهنگی متعدد در کشورها و جوامعی که با چنین ساختاری مواجه هستند، طراحی و به اجرا در آمده است تا امکان زیستی همراه با آرامش و امنیت را فراهم نماید. تردیدی وجود ندارد که هر چه آمادگی انسان ها در برقراری تعاملات متساهلانه و انجام کنش های مبتنی بر آگاهی از تفاوتهای فرهنگی، حقوق مساوی انسان ها در حیات و بهره مندی از مزایای زندگی اجتماعی و متمدنانه افزایش یابد، احتمال برخورداری از آرامش و نظم در سطح داخلی و دستیابی به جهانی مبتنی بر روابط صلح آمیز در گستره بین المللی افزایش خواهد یافت. تمرکز بر آموزش و تربیت شهروندانی که به بهترین شکل با ایستارهایی مثل پذیرش تفاوت های فرهنگی، جهان بینی ها و باورهای مختلف، مسئولیت پذیری و تمایل به مشارکت مدنی جامعه پذیر می شوند، از جمله راهبردهایی است که در برنامه ریزی های فرهنگی اجتماعی کلان جوامع چند فرهنگی مورد توجه قرار گرفته است. در این میان آموزش کودکان در کانالهای اولیه اجتماعی شدن مثل خانواده و مدرسه و از طریق رسانه های جمعی و فناوری های جدید اهمیت زیادی دارد. نوشتار حاضر، ضمن اذعان به نقش سیاست ها، منافع کشورها و تصمیمات نخبگان سیاسی در تحقق یا تاخیر صلح و فرایندهای مسالمت آمیز، مبانی و ویژگی های اصلی راهبرد آموزشی را در مسیر آفرینش فرهنگ همزیستی دموکراتیک و صلح معرفی می کند.

کلیدواژه ها:

فرهنگ دموکراتیک ، صلح ، تفاوت های فرهنگی ، جامعه پذیری سیاسی ، همزیستی مسالمت آمیز