نقش تکنولوژی های نوین معماری (سبک های اکوتک، های تک و بیونیک) در توسعه پایدار محیط زیست

سیر روبه رشد معماری در گذر زمان، بواسطه رشد عرصه های تکنولوژیک، همانند بقیه علوم، موضوعی بدیهی و انکارناپذیر است، تا جایی که این پیشرفت مرزهای خیال و واقعیت را درنوردیده و همچنان با تکیه بر دانش، علوم و فنون و مهمتر از همه برگرفته از خواستگاه و نیاز بشر در حال پیشرفت و گسترش است. از طرفی تغییرات زیست محیطی کره زمین که به واسطه عملکرد تکنولوژیک انسان در عرصه ساخت و ساز و دخل و تصرف و نحوه استفاده ناآگاهانه از منابع طبیعی، همچنین بکارگیری بیش از اندازه پتانسیل های زیست محیطی در این حیطه بوجود آمده است، منجر به ایجاد مشکلات عدیده ای نظیر آلودگی آب و هوا، تقلیل منابع آب شیرین، گرم شدن دمای کره ی زمین، انباشت مواد زائد، مصرف بی رویه ذخایر طبیعی و کاهش چشمگیر این منابع و غ یره شده است که این معضلات لزوم ایجاد «مفهوم پایداری در محیط زیست» را به وضوح آشکار می سازد. از طرفی با توجه به کنترل روزافزون تغییرات حاصل از «معیارهای زیست محیطی» و اقلیمی، مبحث «پایداری در معماری» هر روز از اهمیت بیشتری برخوردار می شود. با توجه به اهمیت معماری در محیط زیست و پایداری، در عرصه حاضر سبک های گوناگونی از جمله های تک، اکوتک و بیونیک ظهور یافته اند که با امکان استفاده از تکنولوژی، معماری را ایجاد می نمایند که در راستای هماهنگی با محیط زیست شکل می گیرد و به این ترتیب معماری ایجاد می شود که با بکارگیری تکنولوژی در راستای توسعه پایدار اقدام می نماید. لذا در پژوهش حاضر با استفاده از روش تحقیق کتابخانه ای به جمع آوری اطلاعات در رابطه با سبک های ذکر شده و ماهیت توسعه پایدار و ارتباط آنها با یکدیگر پرداخته شده و در نهایت به بیان ویژگی های سبک های تک، آکوتک و بیونیک «به عنوان سبک های مطرح در زمینه تکنولوژی در معماری» و چگونگی استفاده از تکنولوژی در راستای توسعه پایدار پرداخته می شود.

کلیدواژه ها:

تکنولوژی ، توسعه پایدار ، آکوتک ، های تک ، بیونیک