طراحی مجموعه تفریحی- اقامتی با رویکرد بومی گرایی در معماری در شهر خرم آباد

نيازهای معنوی انسان و ارتقاء کيفيت زندگي از طريق همبستگي جوامع و فرهنگ های کوچك و بزرگ، محسوب مي شود.از اين ديدگاه گردشگری شامل سه عرصه اصلي محلي، ملي و بين المللي است که از هم جدايي ناپذيرند. در واقع در پيوندو همكاری اين سه بخش است که اهداف عالي و نهايي گردشگری تحقق پيدا مي کنند و حتي رونق و نتايج اقتصادیگردشگری نيز به اين همكاری وابسته است. گردشگری اگرچه معمولاً به عنوان يك صنعت سودآور و اشتغال زا مطرحمي شود ولي به هيچ وجه يك پديده ی صرفاً اقتصادی نيست. گردشگری در ماهيت خود يك پديده ی پيچيده ی اجتماعياست که از ابعاد گوناگون اقتصادی، سياسي، زيست محيطي، فرهنگي و مديريتي برخوردار است. در واقع ارزش اقتصادیو سودآوری آن از کيفيت و ارزش های اجتماعي و فراغتي آن منشأ مي گيرد. ازاين رو فعاليت هايي که در فضاهایتفريحي- اقامتي انجام مي شود، زماني از نظر اقتصادی مفيد و سودآور خواهد بود که از نظر اجتماعي و فرهنگي ارزشآفرين باشد. حضور معماری در اين مكان های تفريحي و اقامتي مي تواند با ساماندهي فضا و در نتيجه عملكرد انسان، همبهره او را از محيط افزايش دهد و هم محيط را از آسيب او در امان دارد. هدف از اين مجموعه تفريحي- اقامتي، ايجادمكاني جذاب برای گردشگران داخلي و خارجي و کمك به اقتصاد منطقه مي باشد.

کلیدواژه ها:

مجموعه تفریحی- اقامتی ، گردشگری ، رونق اقتصادی