بررسی همگرایی سازه در معماری بومی مناطق کوهستانی، نمونه موردی روستای هورامان

هر معماری و سازه در تعاملی چند هزار ساله انواع فضاسازی کاربری های مختلف را خلق کرده اند که امروزهاین تعامل همگرایی نامیده شده است یعنی عجین شدن سازه و تبلور آن را در معماری بومی کشور خودمان کهبا تدبیر سازندگان بنا در راستای همسویی با محیط به انسجام رسیده است و در این مقاله به معماریکوهستانی قسمتی از زاگرس با نمونه موردی هورامان تخت پرداخته شده است.هدف اصلی این پژوهش بررسیسازه در معماری هورامان و نحوه پیوند آنها با یکدیگر است.سازه و معماری به صورت دو عضو لاینفک، که اینهمگرایی در راستای پاسخ به نیازهای اقلیمی، اقتصادی،اجتماعی،ایستایی و... می باشدعواملی مانند مصالح،تعیین کننده سازه که خود برگرفته از محیط و کاملا بوم آورد بوده اند با فضاسازی بهینه و متناسب با محیطمورد نظر این همگرایی را به نحو احسن پیش برده است و به مفاهیم زیبایی شناسی، توجه به دید بصری وعملکرد همسو با اقلیم توجه خاصی شده است و در نهایت میدانیم که این دمعماری قدمت خود را مدیون اینهماهنگی و توازن منابی معماری و پیوند با سازه بوده است.

کلیدواژه ها:

هورامان ، همگرایی ، معماری بومی ، اقلیم