بررسی کاربردهای ژئوتکنیکی پلی استایرن های انبساطی (EPS) و استفاده از آن در خاکریزها

پلی استایرن های انبساطی (EPS) از خانواده ژئوسنتتیک ها هستند که برای اولین بار در سال 1950 تولید آن در آلمانتوسط شرکت BASF در سال 1950 گسترش یافت. از جمله ویژگی های پلی استایرن انبساطی میتوان به وزن مخصوصبسیار پایین و ظرفیت فشرده سازی و استهلاک انرژی و عایق حرارتی بودن آن اشاره کرد. از کاربردهای اساسی این مواددر پروژه ها میتوان به کاهش فشار جانبی در مجاورت سازه های نگهدارنده، کاهش فشار عمودی زمین بر روی تاسیسات،استهلاک انرژی اطراف سازه و عایق کردن سازه اشاره کرد. از این مواد در احداث خاکریز بر روی زمین های سست بهمنظور ایجاد یا تعریض جاده ها، تثبیت شیب ها و ورودی پل ها نیز استفاده شده است. در نروژ اولین پروژه عایق کاریجاده با استفاده از EPS در سال 1965 و اولین پروژه خاکریز در سال 1972 در این کشور انجام شد. پس از این تجربههای موفق از این مواد در پروژه هایی مختلفی در کشورهای فرانسه، آمریکا، ژاپن، آلمان و مالزی استفاده گردید. استفادهاز EPS در خاکریز جاده ها به عنوان ماده پرکننده برای بهبود کیفیت زمین در دهه 90 با افزایش چشمگیری روبرو گردید.از دلایل این موضوع میتوان به کاهش زمان ساخت و ساز و زهکشی کم و همچنین نشست تحکیمی کم در مقایسه باسایر روش های بهسازی اشاره کرد. در این تحقیق ضمن بررسی ویژگی های پلی استایرن انبساطی (EPS) به معرفی پروژههای انجام شده با این مواد و روشهای انجام آن و کاربردهای ژئوتکنیکی مختلف این مواد خواهیم پرداخت.

کلیدواژه ها:

پلی استایرن انبساطی ، EPS ، خاکریز ، سبک سازی ، عایق ، استهلاک انرژی