شناسایی و تحلیل مصالح ھم ساز با اقلیم در مرمت اثار تاریخی،نمونه موردی عمارت تاریخی مسعودیه

بناھای تاریخی مکان ھایی ویژه یی ھستند که نه تنھا با ارزش ترین میراث فرھنگی بلکه بهشکل معناداری زنده اند و منابع طبیعی قابل توجھی را در بر می گیرند که به دلیل توجه ودقت کمی کهبه بناھاتاریخی می شود باعث فروپاشی درنتیجه تخریب آن ھامی شود. یکی از دلایل فرسودگی این بناھا ناساز گاری مصالح با اقلیم می باشد که باید اقداماتی در این زمینه برای حفظ و احیائاین گونه بناھا انجام شود.خودکفایی وتکیه به مصالح بوم آورد است که یکی ازپنج اصل معماریایرانی می باشد در واقع بیشتر بنا ھای تاریخی ازمصالح بوم آورد استفاد کردند به دلیل ھمخانی اینمصالح بااقلیم ،اما با گذر زمان زیادی حالت فرسودگی وناسازگاری بااقلیم قرار می گیرند وھمینموضوعات نشان دھنده اھمیت توجه به مساله ھم ساز اقلیم در ساختمان می باشد. استفادازمصالح بوم آورد سنتی در معماری بومی و ایجاد ارتبارط بین عناصر ازجمله طبیعت و رابطه یناگسستنی انسان وطبیعت انسان دراین مقاله ابتدابه بیان وتحلیل موارد تاثیرگذار مصالح بااقلیمدرمرمت اثار تاریخی پرداخته شده است.پس این موارد یاشاخص ھارا مقایسه خواھی کرد.ھدفاصلی این مقاله شناسایی دلیل ھای ھمساز مصالح باطبیعت (اقلیم) درمرمت وآثارتاریخی می باشد.عمارت مسعودیه یکی ازنمونه موردی که مورد تحلیل وبررسی قرارمی گیرد.

کلیدواژه ها:

مصالح ھمساز(بوم آورد) بااقلیم ، مرمت آثار تاریخی ، عمارت مسعودیه ، تھران