ارزیابی کاربری اراضی شهر خلیل اباد با رویکرد توسعه پایدار بااستفاده الگوی تحلیل SOWT

شهربه منزله عالی ترین سکونتگاه انسانی و محل انباشت اندوخته های بشری و نمود تمدن انسانی ابعاد گوناگونی دارد. با رشد شهرها در یک ده ه اخیر و استقراربخش عمدهای از جمعیت جهان در آنها متخصصان و اندیشمندان مسائل شهری همواره سعی کرده اندکه با بهره گیری از تجارب عمومی و همچنین یافته های سرزمینهای دیگر اصول و روش هایی را برای ارتقای شرایط کالبدی شهرها تدوین کند و با کاربرد آنها در عرصه عمل به بازتولید اصلاح و ابداع روش نوین دست یابند . سیاست توسعه شهری در دنیا به مفهوم ارتقای و بهره وری و بهینه سازی استفاده از زمین و امکان توسعه درون شهری و ارتقای سطح دسترسی ساکنان نواحی مختلف شهری به خدمات شهری و اجتماعی است. در واقع توسعه پایدار مفهوم شکل یافته نیست بلکه بیشتر فرایند دگرگونی رابطه سیستمهای اجتماعی اقتصادی و طبیعی مراحل آن را بیان می کند.توفیق درانتخاب راهبردهای منطقی در محدوده شهر به موضوع برنامه ریزی شهری بستگی دارد که هسته اصلی آن را برنامه ریزی کاربری اراضی شهری را تشکیل میدهد. برنامه ریزی که با مجموعهای از اقدامات هدفمند میخواهد محیط مصنوع را در قالب مقدورات درخواست شهروندان نظم دهد وسامانه فضایی و مکانی فعالیت ها و عملکردهای شهر از یکسو در تناسب و هماهنگی با یکدیگر و از سویی دیگر در ارتباط منطقی با سیستم های شهری قرار گیرد. هدف از این مقاله تشریح انواع کاربری ها درسطح شهر خلیل آباد با توجه به مکان قرارگیری آنها و شناسایی کمبودهای این شهر از کاربری ایه مورد نیاز و نهایتا0 ارائه الگوی توسعه آتی و راهکارهایی برای دستیابی به توسعه مطلوب است. روش تحقیق در این مقاله مبتنی بر رویکرد توصیفی تحلیلی است که برای تدوین چارچوب نظری تحقیق از روش کتابخانه ای بهره گرفته شده است و نتایج با استفاده از تکنیک swot تهیه گردید. یافته های تحقیق با توجه به وضع موجود شهر بیانگر این است که بعضی از کاربری های شهری از نظر سرانه و سطح در وضعیت نامطلوب بوده و از سوی دیگر برخی از کاربریها از این نظردرجایگاه مطلوب و مناسبی قرار گرفته اند و این وضعیت بیانگر عدم تعادل و ناهماهنگی بین کاربریها وعدم دقت نظر کافی برنامه ریزان شهری درزمان تهیه آنها ناشی میشود.

کلیدواژه ها:

توسعه شهر ، پایداری شهری ، برنامه ریزی کاربری اراضی شهری ، خلیل آباد ، الگوی تحلیلswot