بررسی روش های متداول برآورد تبخیر پتانسیل درایستگاه امامه

تبخیر و تعرق یکی از راههای اتلاف منابع آبی کشور است که حدود 71 درصد از کل بارش را به خود اختصاص می دهد ویا به عبارت دیگر از متوسط 250 میلی متر بارش کشور به میزان177/5 میلیمتر تبخیر و تعرق می گردد. طبق مطالعات طرح جامع آب کشور، ریزشهای جوی کشور سالانه بالغ بر 413 میلیارد مترمکعب می باشد که از این مقدار حدود 92 میلیارد متر مکعب به صورت جریانهای سطحی جاری شده، 25 میلیارد متر مکعب مستقیماً به آبخوانهای آبرفتی نفوذ کرده و مابقی به صورت تبخیر و تعرق از سطح زمین، جنگلها، مراتع، دیمزارها و پیکرههای آبی ازدسترس خارج می گردد لذا پرداختن به این مقوله در ارائه راهکارهای عملی پیشگیری از اتلاف منابع ملی ضرورتی اجتناب ناپذیر است. امروزه برآورد تبخیر از دیدگاه هیدرولوژی از اهمیت ویژهای برخوردار است به طوری که در طراحی سدهای مخزنی، تامین نیاز آبی گیاهان و برنامه ریزی در کاهش تلفات تبخیر نقش قابل ملاحظه ای را ایفا می نماید. با توجه به عدم و یا کمبود داده های ایستگاههای هواشناسی معمولا برای تخمین تبخیر پتانسیل ازروشهای تجربی مختلفی همچون بلانی کریدل، ترنت وایت، تشعشع، پنمن و پنمن اصلاح شده استفاده می شود که معمولا بامیزان تبخیر پتانسیل از طشتک اختلافاتی را نشان میدهد. مقاله حاضر با توجه به کمبود اطلاعات موجود در حوزه های آبخیز کشوربه بررسی و مقایسه کلیه روشهای فوق در طول دوره آماری 23 سال در حوضه معرف امامه پرداخته و بهترین روش را با استفاده از آزمون های آماری برای تخمین تبخیر پتانسیل شناسایی و توصیه می نماید