بررسی امکان بکارگیری کان یهای رسی به عنوان منشاءیاب در محاسبه رسوبدهی حوزه آبخیز لات شو

جهت کنترل رسوب و اجرای برنامه های حفاظت خاک در درون حوزه های آبخیز شناسایی منابع اصلی تولید رسوب ومناطق فرسایش پذیری امری ضروری است. به دست آوردن چنین نتایجی با بکارگیری روشهای معمولی از جمله اندازه گیری مستقیم مشکل و زمان بر است ازاین رو بکارگیری ردیابها یکی از راهکارهای مناسب دراین باره می اشد.در یک دیدگاه اولیه کان یهای رسی 1 بدلیل داشتن برخی ویژگیهای خاص می توانند به عنوان منشاء یاب 2 رسوب در سطح واحدهای لیتولوژیک مورد بررسی قرار گیرند. جهت انجام این امر از خاک سطحی واحدهای لیتولوژیک و بخش فعال آبراه ههای آنها تعدادی نمونه اخذ شده و پس از عبور نمون هها ازالک 200 و تهیه پلاک های رسی ،نمونه ها، تحت آزمایش XRDقرار گرفته که نوع و مقدار کانی های رسی موجود در آن تعیین گردیده است. در ادامه با استفاده از روش همگن سازی 3 خوشه ای واحدهای لیتولوژیک همگن از نقطه نظر توزیع و فراوانی کان یهای رسی تعیین شده و سپس با استفاده از تابع تشخیص 4 و بکارگیری نتایج دسته بندی خوشه ای کان یهای رسی که امکان بکارگیری آنها به عنوان منشا ءیاب وجود دارند شناسایی گردید هاند. بر اساس بررس یهای بعمل آمده در حوزه آبخیز لات شور واحدهای لیتولوژیک مارنی و ماسه سنگ آهکی سازند قرمز فوقانی، کنگلومرای هزار دره و آبرفت تهران رخنمون دارند که در این میان بر اساس دسته بندی خوشه ای کانی های رسی قادر به تفکیک رسوبات سطحی و آبکندی مارنهای بخش سازند قرمز فوقانی بوده و بر اساس تابع تشخیص در این میان کانی رسی ایلیت به عنوان منشاء یاب مد نظر است. نتایج حاصله حاکی از این امر است بر اساس دسته بندی خوش های کانی های رسی قادر به تفکیک رسوبات واحدهای لیتولوژیک حوزه مورد مطالعه بوده و بر اساس تابع تشخیص کانی های رسی کلریت، ایلیت و کائولینت به عنوان منشاء یاب محسوب می گردند