راهنمای طراحی سایبان‌ها و بازشوهای شفاف در پهنه‌بندی‌های مختلف اقلیمی ایران

سایبان همواره یکی از عناصر مهم در معماری سنتی ایران بوده است. علت استفاده از سایبان وجود تابش شدید خورشید در اکثر نقاط سرزمین ایران است. در معماری سنتی عمق سایبانها به نحوی انتخاب می‏‌شدند که در اوقات گرم سال تابش خورشید به داخل نفوذ نکرده، و در اوقات سرد فضاها از تابش خورشید بهره ‌مند گردند. پس از گسترش معماری مدرن و عدم توجه این نگرش در معماری به شرایط اقلیمی مناطق مختلف، در ایران نیز سایبان از نمای ساختمانها حذف شدو فقط در مواردی به عنوان عنصر تزئینی به کار رفت. نتیجه این امر گرمای بیش از حد فضاهای داخلی در اوقات گرم و حتی معتدل سال و نیز افزایش مصرف انرژی برای ایجاد سرمایش و تأمین شرایط آسایش بود. اکنون که صرفه‌جویی در مصرف انرژی در کشور ما مورد توجه قرار گرفته‌ و استفاده از عایق حرارتی در جدارهای خارجی ساختمان اجباری شده است، استفاده از سایبان بر روی بازشوهای شفاف یک امر ضروری می‌باشد. زیرا با توجه به جلوگیری از اتلاف حرارت از طریق جدارهای خارجی به کمک نصب عایق حرارتی، تابش خورشید در فضای داخل در اوقات گرم و حتی معتدل باعث افزایش دما به میزان زیاد و ترغیب ساکنین به استفاده از وسایل خنک کننده خواهد شد. لذا توصیه می‏‌شود برای دستیابی به اهداف صرفه‌جویی انرژی در مقررات ملی ساختمانی ایران مبحث 19،از سایبان بر روی بازشوهای شفاف در اقلیم های مختلف استفاده شود. در این کتاب با استفاده از روش «گیونی» زوایای افقی و عمودی سایبان‏های ثابت برای بازشوها در جهات مختلف برای 216 ایستگاه هواشناسی ذکر شده است. طراحان می‏‌توانند با استفاده از این زوایا و یا با استفاده از روش طراحی معرفی شده در این کتاب سایبان مورد نظر خود را به سادگی طراحی نمایند.

کلیدواژه ها:

اقلیم ، پهنه بندی ، سایبان