راهبردهای بهبود ایمنی حمل و نقل کشور و سازوکار قانونی لازم برای تحقق اهداف مربوطه (فاز اول)

کشورهای پیشرو در ایمنی عموماً در قالب طرح های راهبردی چندین ساله موفق به مهار و کاهش معضل حوادث رانندگی و بهبود ایمنی حمل و نقل در تمام شقوق شده اند. در خصوص کشورمان نیز چنانچه راهبردها به درستی تعیین شده و پشتیبانی مالی و اجرایی کافی از آنها صورت پذیرد، اثرات مثبت و موثری در بهبود ایمنی راهها، راه آهن، بنادر و فرودگاهها و عملیات حمل و نقل بر جای می گذارد. از این رو بر اساس مطالعات انجام شده در کشور از جمله مطالعات طرح جامع ایمنی راهها و بهره برداری از تجربیات سایر کشورهای پیشرو بهبود ایمنی و کسب نقطه نظرات کارشناسان و پس از تهیه و ابلاغ سند راهبرد ملی ایمنی راهها و در راستای تحقق اهداف برنامه پنجم و اهداف کمی تعیین شده در قانون توسعه حمل و نقل عمومی و سوخت و راهبردهای کمی تعیین شده از جمله کاهش شاخص کشته به یک صدهزار نفر جمعیت در دوره ده ساله بطوریکه مقدار این شاخص در انتهای سال 1398 به 9 برسد. (این شاخص در انتهای سال 1387 حدوداً 30 محاسبه گردید و در پایان قانون برنامه پنجساله پنجم باید به 15 و در افق چشم انداز حداقل به مقدار متوسط کشورهای گروه 20 برسد.) این مطالعه به دنبال تعیین برنامه های اجرایی اهداف تعیین شده در اسناد بالادستی می باشد. البته در این طرح تلاش می شود برنامه های اجرایی برای اهم اهداف سند راهبرد ملی ایمنی حمل و نقل ایران نیز در دوره های زمانی کوتاه مدت (تا پایان 93)، میان مدت (93 تا 95) و بلندمدت (تا پایان دهه جهانی ایمنی راه ها در 2020 یا از 93 تا 1404) ارائه شود. بر اساس مطالعات برای سه دوره زمانی به شرح ذیل برنامه های اجرایی و عملیاتی ارایه می گردد. دوره زمانی کوتاه مدت: 2 ساله ـ دوره زمانی میان مدت: 5 ساله ـ دوره زمانی بلندمدت: 10 ساله انجام این مطالعه شامل موارد: الف ـ مطالعه وضعیت موجود (کتاب خانه ای، اینترنتی، سازمانی) ب ـ مطالعه و بازدید میدانی و عملیاتی ج ـ ارایه برنامه های اجرایی بر اساس اهداف و استراتژ ی های سند راهبرد ملی ایمنی راهها می باشد. لذا ارایه هدف و استراتژی راهبردی بلندمدت با ارایه راهکار اجرایی و عملیاتی، از نتایج این پروژه می باشد.

کلیدواژه ها:

راهبرد ، ایمنی ، حمل و نقل ، راهکارهای بهبود