مدلسازی قرارداد بازخرید وابسته به مقدار کالای باقیمانده در زنجیره تامین دوسطحی در شرایط عدم قطعیت

در این تحقیق طراحی قرارداد بازخرید وابسته به مقدار کالای باقیمانده در زنجیره تامین دوسطحی بین خرده فروش و تولیدکننده موردبررسی قرار گرفته است که هر دو عضو زنجیره تامین درصدد بیشینه سازی سود حاصل از فروش محصولات خود هستند. ازاین رو در این تحقیق دو سناریوکاملا0 مجزا در نظر گرفته شده است. در سناریو اول (غیرمتمرکز) که در آن خرده فروش، قیمت محصول و مقدار بهینه سفارش اقتصادی را تعیین میکند و تولیدکننده مجاب به تبعیت از این روش میباشد. در سناریو دوم ( متمرکز) هدف بیشینه سازی سود کل زنجیره میباشد که در آن حالت قیمت محصول و مقدار سفارش اقتصادی بر اساس سود کل زنجیره تعیین میگردد. . نتایج حاصل از پیاده سازی این قرارداد در یک مثال عددی نشان داد که سود کل زنجیره و مقدار سفارش بهینه اقتصادی در حالت متمرکز نسبت به حالت غیرمتمرکز افزایش و قیمت بهینه محصول کاهش پیداکرده است. با توجه به اینکه در حالت غیرمتمرکز خرده فروش مقادیر متغیرهای بهینه را تعیین میکند، سود این عضو در حالت متمرکز کاهش پیدا میکند و سود تولیدکننده بیشتر میشود.

کلیدواژه ها:

قرارداد بازخرید وابسته با کالای باقیمانده ، زنجیره تامین دوسطحی ، بازی اسکتلبرگ