سیره عملی علوی دربرابر مخالفان

سخن، پیرامون سیره عملی امام علی (علیه السلام) در برخورد با مخالفان حکومت الهی حضرت است. بی تردید نمی توان حکومتی را یافت که مخالف نداشته باشد. بدون استثنا همه حکومت ها چه حق و چه باطل مخالف دارند. بایددریابیم که شیوه صحیح برخورد با مخالفان حکومت چیست و با کسانی که مبانی نظام را قبول ندارند، چگونه بایدرفتار کرد این شیوه را امام علی (علیه السلام) به همه نظام های اسلامی آموخته است و حکومت حدودا پنج ساله حضرت بهترین الگو را دراین زمینه، عرضه کرده است.حضرت علی (علیه السلام) نوع خاصی از استدلال را در برخورد با مخالفان فکری، عقیدتی و سیاسی به کار می برد.استدلال های آن حضرت به سبکی بود که مخالفان توان پاسخ گویی به آن را نداشتند. آن حضرت بر اساس سخنان و اعتقادات مخالفان، علیه آنان استدلال می کرد. این شیوه استدلال امام، در برابر معاویه، ابوبکر و عمر، مردم کوفه، قاعدین، طلحه و زبیر، و عایشه و ...دیده می شود. همچنین آن حضرت در رد استدلال های مهاجرین و انصاری که خلافت را حق خود دانسته و در این باره با هم در سقیفه بحث کرده بودند، همین شیوه را به کار برد. امام هیچ گاه تنها با تکیه بر اعتقاد خود و بدون توجه به سخنان و عملکرد مخالفان، با آنان بحث و احتجاج نمی کرد. در این مقاله مولف بر آن است تا با بررسی نحوه برخورد امام علی(علیه السلام) و سیره عملی ایشان با مخالفان سیا سی در دوران حکومتشان به ارائه الگویی کارآمد از حکومت دینی بپردازد.

کلیدواژه ها:

سیره عملی ، امام علی(ع) ، مخالفان