رویکرد عملی بر حسابداری دارایی های موروثی

دارایی موروثی به دارایی اطلاق می شود که دارای ویژگی های تاریخی، هنری، علمی، تکنولوژیکی، ژئوفیزیکی یا محیطی می باشد که اصولا0 برای کمک به دانش و فرهنگ، نگهداری و محافظت می شود و این هدف، دلیل اصلی نگهداری آن توسط واحد دارنده ی آن و یا یک جامعه محسوب می شود. در 25 سال گذشته، گزارش های مالی از دارایی های میراث، یک مسئله بسیار مشکل ساز برای نهادهای بخش عمومی که دارای این دارایی ها می باشند، بوده است.بر اساس شیوه مدیریت دولتی جدید ، این نهادها ملزم به ارائه گزارش به سهامداران خود، طبقمدل افشای ارزش های اقتصادی برای همه دارایی های تحت کنترل خود هستند. روش مورد استفاده در این مقاله، تجزیه و تحلیل انتقادی است که به تحلیل اندیشه ها و ایدئولوژی مدل مدیریت دولتی جدید می پردازد وبه منظور به چالش کشیدن مفروضات آن، الزامات گزارش های مالی را بر اساس GAAPکه برای محاسبه دارایی های میراث مناسب هستندرا فراهم می کند. همچنین، مقاله یک مدل گزارش دهی عملی، بر اساس معیارهای جایگزین برای بازشناسی و اندازه گیری دارایی های میراث، متمرکز بر یک چارچوب است که مجموعه ای از پیشنهادات گسترده سهامداران را با محور اجتماعی، حقوقی و فرهنگی، بجای ارزش های اقتصادی برای گزارش دادن دارایی های میراث، نشان می دهد. روش حسابداری عملی پیشنهاد شده برای دارایی های میراث، براساس دو روش فرعی رویکرد تطبیق دارایی- بدهی و رویکرد تطبیق غیردارایی- بدهی می باشد .

کلیدواژه ها:

دارایی های موروثی ، رویکرد سرمایه ای ، رویکرد غیر سرمایه ای ، افشاء حسابداری دارایی های میراث