بررسی تاثیر درمان شناختی رفتاری گروهی، بر سلامت روان زنان شاغل آسیب دیده از خشونت خانگی

هدف: خشونت خانگی، اعم از فیزیکی و کلامی، علیه زنان شاغل مسالهای بسیار جدی و نگران کننده است که میتواند سلامت روان زنان شاغل را به مخاطره اندازد. امروزه پیشگیری، درمان یا کاهش این مشکلات ناشی از خشونت در بسیاری از کشورها به عنوان اولیت سلامت زنان مورد توجه قرار گرفته است. با توجه به اهمیت این موضوع، این مطالعه با هدف بررسی تاثیر درمان شناختی رفتاری گروهی، بر سلامت روان زنان شاغل آسیب دیده از خشونت خانگی انجام گردید. مواد و روشها: روش این پژوهش نیمه آزمایشی (پیش آزمون/پس آزمون با گروه کنترل) است. جامعه آماری این پژوهش کلیه زنان شاغل آسیب دیده از خشونت خانگی بودند که در سه ماهه پایانی سال 1396 به درمانگاه سمیعی شماره 2 شهر همدان مراجعه نمودند. نمونه آماری بر اساس طرح پژوهشی 40 نفر مشخص شد که با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی از بین داوطلبان شرکت در طرح انتخاب و مجددا بصورت تصادفی در دو گروه کنترل و آزمایش جایگزین شدند. جهت جمع آوری داده ها و اجرای آزمون، از پرسشنامه سلامت عمومی گلدبرگ و هیلر (1972) و مداخلات گروهی شناختی – رفتاری بر اساس پروتکل درمان گروهی شناختی – رفتاری رضائیان و همکاران (1393) در 8 جلسه 45 دقیقه ای استفاده شد. داده های بدست آمده، با استفاده نرم افزار SPSS 22 تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: درمان شناختی رفتاری گروهی، بر بهبود وضعیت سلامت روان، کاهش اضطراب و اختلال خواب، بهبود وضعیت کارکرد اجتماعی، کاهش افسردگی و کاهش علائم جسمانی زنان شاغل آسیب دیده از خشونت خانگی تاثیر دارد .(p< 0/01) نتیجهگیری: بر اساس نتایج بدست آمده، پیشنهاد میشود مسئولین نظام سلامت به خشونت علیه زنان شاغل توجه ویژه نشان دهند و در جهت پیگیری و کاهش آن، برگزاری جلسات و آموزش های شناختی رفتاری انجام شود.

کلیدواژه ها:

سلامت روان ، درمان شناختی رفتاری ، خشونت خانگی