ارائه راهکارها و راهبردهای طراحی به منظوردستیابی به یک معماری پایدار در اقلیم گرم و خشک فلات مرکزی ایران

هنر معماری ازمهم ترین نشانه هاو ویژگی های فرهنگ هر قوم و هردوره تاریخی و نشان دهنده فضای زیست انسان در هر زمان می باشد. آنچه فرهنگ معماری گذشته به صورت یک سنت در خود داشته است امروزه تنها به صورت پیکری بی جان پیش روی ماست، ازاین رو، جوامع امروزی در پی کشف و استفاده از ارزش های گذشته، ناگزیر به جستجو و کنکاشدر شناخت ارزش های ناآشنا و فراموش شده در خود است. پایداری بسیاری از بناهای سنتی، از لحاظ فرهنگی اجتماعی ، اقتصادی و محیطی یکی از ارزش هایی است که قابلیت تعمیم در معماری امروز را نیز دارد. نظریه توسعه پایدار و در پی آن معماری پایدار، از بحث برانگیزترین موضوعات معماری معاصر است. این که هر ساختمان باید بتواند با محیط طبیعی که در آن واقع شده رابطه برقرار کند جای بحث ندارد. ایده معماری پایداری برای پاسخگویی به این پرسش مطرح گردیده است پرداختن به معماری و اسباب شکل گیری چنین رویکردی در طراحی معماری ما را به سوی معماری بومی و رویکرد پایدار در مقایسه و سنجش بایکدیگرقرار می دهد تا آموزه های آن برای طراحی معماری امروزاستخراج گردد.دربرخورد با مجموعه ها وواحدهای معماری بومی چنین به نظر می رسد که این مجموعه ها مصداق خوبی برای پایداری در زمان و مکان خود بوده اند.در این نوشتار ضمن بررسی اصول و مبانی معماری پایدار، به ارائه راهبردها و راهکارهای طراحی در اقلیم گرم و خشک مرکزی ایران پرداخته شده است.