اثربخشی درمان شناختی رفتاری گروهی بر اعتیاد به اینترنت و امید به زندگی در پسران دبیرستانی معتاد به اینترنت

پژوهش حاضر باهدف بررسی اثربخشی درمان شناختی رفتاری گروهی بر اعتیاد به اینترنت و میزان امید به زندگی در پسران دبیرستانی معتاد به اینترنت انجام گرفت. روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرحپیش آزمون – پس آزمون با گروه کنترل می باشد. جامعه آماری شامل، کلیه دانش آموزان دبیرستانی پسر معتاد به اینترنت شهرستان مهاباد در سال تحصیلی 97-98 می باشد. تعداد 30 نفر از افراد جامعه پس از کسب حد نساب نمره در مقیاس اعتیاد به اینترنت به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و از طریق همتا کردن به دو گروه 15 نفره آزمایش و کنترل تقسیم شدند. درمان شناختی رفتاری در طی 10 جلسه 90 دقیقه ای، هفته ای دو بار بر روی گروه آزمایش اجرا شد. پس از اتمام آخرین جلسه آموزش، پس آزمون برای دو گروه آزمایش و کنترل اجرا شد؛ داده های به دست آمده از طریق تحلیل کوواریانس چندمتغیره (مانکوا) محاسبه شدند. نتایج به دست آمده تاثیر درمان شناختی رفتاری را بر اعتیاد به اینترنت و امید به زندگی در دانش آموزان پسر دبیرستانی معتاد به اینترنت در گروه آزمایش تایید می کند. بین آزمودنی های گروه های آزمایش و گروه کنترل در ارتباط با تمامی متغیرهای وابسته تفاوت معناداری در سطح P≤0/05 وجود دارد. به بیان دقیقتر، گروه ها (متغیر مستقل) 71/9 درصد در تبیین پراکندگی مشاهده شده در متغیر اعتیاد به اینترنت و 44/5 درصد در تبیین پراکندگی مشاهده شده در نمرات امید به زندگی نقش داشته است. پیشنهاد می شود از درمان شناختی رفتاری جهت ارتقاء امید به زندگی و درمان اعتیاد به اینترنت در دانش آموزان استفاده شود

کلیدواژه ها:

درمان شناختی رفتاری ، امید به زندگی ، اعتیاد به اینترنت ، CBT