کاربست نظریه آلوده انگاری بر دیوان افاعی الفردوس الیاس ابوشبکه

امروزه روش ها و نظریه های متعددی برای تحلیل متون به کاررفته است که می توان با بهره گیری از آنها با نگاهی تازه به ادبیات، درتحلیل و فهم آثار ادبی افق های جدیدی گشود. یکی از این نظریه ها، نظریه ی آلوده انگاری ژولیاکریستوا است که برآمده از کنکاش هایپسا ساختارگرایانه اوست و بر همگرایی و هم پیوندی دوحوزه زبان شناسی و روانکاوی تاکید می کند. این نظریه قادراست متن را بهعنوان یکی از نمودهای قدرت مطرح سازد و درونی ترین بحران های اجتماعی و جدی ترین فاجعه های انسانی و نابسامانی های جهانپیرامون نویسنده ی یا شاعر را بیان کند. این مقاله با تکیه بر روش توصیفی تحلیلی - و با تکیه بر بایسته ها و ابزارهای تحلیلی نظریهآلوده انگاری به خوانشی کریستوایی ، خلاق و بدیع در افاعی الفردوس پرداخته و به این نتیجه رسیده است که مهم ترین مصادیقآلوده انگاری در دیوان افاعی الفردوس زن آلوده، زیبایی فریب دهنده ی او، بوالهوسان، شهوت، قضا و قدر و حتی نفس و روح ناپاکشاعر، و... می باشد که وی با استفاده از زبان نشانه ای به طرد آن ها می پردازد.

کلیدواژه ها:

شعر ، دیوان افاعی الفردوس ، الیاس ابوشبکه ، آلوده انگاری