تعیین فعالیت و پایداری آلفاآمیلاز باکتریایی تثبیت شده روی کیتوزان مغناطیسی در مقایسه با آنزیم آزاد

آلفا-آمیلازها متعلق به خانوادهی اندوآمیلازها می باشند که هیدرولیز اولیه ی نشاسته به اولیگوساکاریدهای کوچکتر را با شکست پیوند (4<---1)α انجام می دهند. در بین آنزیم ها، آلفاآمیلازها گروه مهمی با کاربردهای گسترده در صنایع مختلف را تشکیل می دهند. استفاده از اآنزیم آزاد در صنایع مختلف محدودیت هایی دارد از جمله: هزینه بالا، پایداری کمتر، قابلیت استفاده مجدد ضعیف و مشکل در استفاده از آنها در راکتورهای مداوم. این محدودیت ها با تثبیت آنزیم به حداقل خواهد رسید. تثبیت آنزیم بر روی بسترهای مختلف قابل انجام است. در این میان تثبیت آنزیم بر روی سطوح نانو به ویژه نانو ذرات مغناطیسی به دلیل سمیت کم آنها، قابلیت استفاده مجددآنزیم همراه با افزایش پایداری و عملکرد مقاوم آن در شرایط مختلف بسیار مورد توجه قرار گرفته است. در این پژوهش، تثبیت آنزیم آلفاآمیلاز با استفاده از نانوذرات Fe2o3 بر روی بستری از پلیمر کیتوسان انجام گرفت. به منظور تولید اولیه ی آنزیم، کشت شبانه ی باسیلوس موجاونسیس به محیط مایع اختصاصی تلقیح و به مدت 48 ساعت انکوبه گردید. آنزیم به دست آمده با استفاده از آمونی سولفات تغلیظ و سپس دیالیز شد. آنزیم دیالیز شده در حضور گلوتارآلدهید 50 درصد (اتصال دهنده ) به نانوذرات Fe2o3 در بستر کیتوسان اتصال داده شد. فعالیت و پایداری آنزیم تثبیت شده با نانوذرات در 540 نامتر اندازه گیری و مشخص گردید که به ترتیب 53 و 48 درصد نسبت به آنزیم آزاد افزایش داشته است. هم چنین غلظت آنزیم تثبیت شده با استفاده از نمودار استاندارد آلبومین سرم گاوی 25 میکروگرم تخمین زده شد.

کلیدواژه ها:

آلفاآمیلاز ، تثبیت ، نانوذرات مغناطیسی ، کیتوسان ، فعالیت