دسترسی به برنامه درسی؛ تجارب یادگیری مبتنی بر دانشگاه از دانشجویان فیزیوتراپی با اختلال بینایی

هدف از این مطالعه، بررسی تجربیات یادگیری دانشجویان فیزیوتراپی با ختلال بینایی در انگلستان می باشد، که تمرکز ویژه آن بر موانع و امکاناتی است که در آموزش مبتنی بر دانشگاه و کلاس وجود دارد. به دلیل وجود گروه منحصر به فرد و کوچک از شرکت کنندگان تحت اکتشاف، از طرح مطالعه کیفی چند مورد استفاده شده است. رهبران دوره از تمام دانشگاه های انگلستان که آموزش فیزیوتراپی را در سطح کارشناسی یا سطح پیش ثبت نام ارائه داده اند، به عنوان راهنما برای دسترسی به شرکت کنندگان مراجعه کردند. چهار دانشجوی فیزیوتراپی با اختلال بینایی موافقت کردند که، هر کدام از یک موسسه متفاوت در این مطالعه شرکت کنند. مصاحبه نیمه ساختار یافته در همان زمان استفاده شد و برای هر شرکت کننده شرایطی انتخاب شد. داده ها با استفاده از NVivo 10 ضبط و رونویسی شدند و به صورت موضوعی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. موانع عبارت بودند از: عوامل محیطی، رفتارهای غیرمجاز و زمان و تلاش. فعال کننده ها عبارت بودند از : رابط حمایتی، ویژگی های دانشجویی، و استراتژی ها و سازگاری ها. همه ی شرکت کنندگان با وجود آشکار شدن یک معلولیت و دسترسی و ارائه اصلاحات مناسب، موانع یادگیری را در محیط دانشگاه خود تجربه کردند. با وجود این، هنگام مواجهه با موانع، تجربیات مثبت زیادی وجود دارد که یادگیری را ممکن می سازد، به ویژ] هنگامی که کارکنانا و دانشجویان در یک محیط باز، پشتیبان و پیشرو با یکدیگر کار می کنند.

کلیدواژه ها:

اختلال در بینایی ، آموزش عالی ، موانع ، توانمندسازی ، گنجایش ، فیزیوتراپی