اثربخشی گروه درمانی مبتنی بر شفقت بر تاب آوری و خوش بینی بیماران مبتلا به سرطان روده دارای استومی

روش این پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل بود و جامعه آماری آن شامل کلیه بیماران مبتلا به سرطان روده دارای استومی به تعداد 49 نفر بود که به منظور درمان در سه ماهه دوم سال 1398 به بیمارستان امام حسین تهران مراجعه کرده بودند. نمونه آماری بر اساس طرح پژوهشی 30 نفر درنظر گرفته شد که به صورت تصادفی در دو گروه آزمایشی و کنترل (هر گروه 15 نفر) جایگزین شدند. جلسات مداخله درمان مبتنی بر شفقت بر اساس طرح 8 جلسه 45 دقیقه ای گیلبرت (2009) در گروه آزمایش اجرا شد. نتایج تحلیل (MANCOVA) نشان داد گروه درمانی مبتنی بر شفقت بر افزایش تاب آوری به میزان 81 درصد (p<0.01) و بر افزایش خوش بینی 56 درصد (p<0.01) موثر است. از نتایج این پژوهش میتوان در بهبود وضعیت روانی این بیماران از طریق گروه درمانی مبتنی بر شفقت در داخل بیمارستان ها استفاده کرد.

کلیدواژه ها:

استومی ، تاب آوری ، خوشبینی ، درمان مبتنی بر شفقت ، سرطان روده