آیا تهران یک Fragmented City است تحلیلی ساختارگرایانه با تکیه بر آراء مارسلو بالبو

سال انتشار: 1398
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 490

فایل این مقاله در 11 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

GERMANCONF03_273

تاریخ نمایه سازی: 12 شهریور 1399

چکیده مقاله:

از هم گسیختگی فضایی شهر پدیده ای است که امروزه بسیاری از شهرهای جهان با شدت و ضعف های مختلف با آن دست و پنجه نرم می کنند . پدیدهای که به صورت بطئی و تدریجی ساختار فضایی شهرها را به جزیره های جدای از هم تجزیه کرده است. شهرهای چندپاره ای (Fragmented) که شاید در ظاهر کلیتی یکپارچه را به نمایش می گذارند، اما در عمل فاقد هرگونه پیوستگی و انسجام ساختاری می باشند. شهر تهران در چند ده ه اخیر و به واسطه رویدادهای سیاسی، اقتصادی و فرهنگی- اجتماعی مختلف، شاهد تغییر و تحولات ساختاری وسیعی بوده است. از این رو در این مقاله سعی شد تا با بررسی نظریات و دیدگاه های مطرح در زمینه ساختارگرایی و شهرهای چندپاره، به واکاوی برخی ابعاد پیدا و پنهان مسئله و ارزیابی وضعیت شهر تهران از نظر مولفه های شهرهای چندپاره بپردازیم. در این راستا نظریه مارسلو بالبو در خصوص رابطه بین برنامه ریزی شهری و شهرهای چندپاره در کشورهای در حال توسعه به عنوان ملاک ارزیابی قرار گرفت. بررسی چهار علت عمده چندپاره شدن شهرها از نظر بالبو یعنی؛ افزایش ناگهانی جمعیت شهرها و نرخ شهرنشینی، ناکارآمدی اقتصاد شهر، ایدئولوژی برنامه ریزی شهری و نقش دولت و حکومت، در شهر تهران نشان از دارد که این شهر از زمان آغاز نفوذ ایدئولوژی برنامه ریزی جامع و کل نگر در دهه ۴۰، افزایش شدید درآمدهای نفتی در دهه ۷۰، الگوی توسعه منطقه محور شهر تهران ۲۲) منطقه و ۲۲ طرح تفصیلی) و ساخت و ساز بی برنامه عناصر ساختاری و مگاپروژه های متمرکز در مناطق مرفه و به اصطلاح شمال محور انقلاب، به شهری تکه تکه و فاقد ساختار تبدیل شده و روز به روز با شتاب بیشتری در این مسیر پیش میرود.

نویسندگان

سعید اسفندی

کارشناسی ارشد برنامه ریزی شهری دانشگاه تهران