بررسی تئوری و نظریه های بیوفیلیک در معماری

بیوفیلیا، نیاز دیرینه انسانها برای ارتباط با طبیعت است. مشاهده چشماندازهای طبیعت سهم وسیعی از قشر بینایی را در مقابل چشم اندازهای غیر طبیعت تهییج میکند و باعث میشود گیرنده های بیشتری در مغز ایجاد شود. پروفسور کلرت طراحی بیوفیلیک را مدل جدیدی از معماری سبز میداند که وعده داده است انسانها را دوباره با طبیعت پیوند دهد.مزایای تماس با طبیعت اغلب به تجربه مکرر بستگی دارد. افراد ممکن است تمایل ذاتی وابستگی با طبیعت داشته باشند اما همانند بسیاری از آنچه که برای بقای انسان لازم است این گرایش بیولوژیکی باید پرورش داده شود و توسعه یابد تا بتواند کاربردی شود.سه نوع تجربه طبیعت، دسته بندیهای اصلی چارچوب طراحی بیوفیلیک را نشان میدهد، که شامل تجربه مستقیم طبیعت که به ارتباط واقعی با ویژگیهای زیست محیطی محیط زیست اشاره میکند. تجربه غیر مستقیم طبیعت که به ارتباط با نمایندگی یا تصویر طبیعت، تبدیل طبیعت از شرایط اولیه و یا قرارگرفتن در معرض الگوهای خاص و فرآیندهای مشخصه دنیای طبیعی اشاره دارد. درنهایت تجربه فضا و مکان که به ویژگیهای فضایی طبیعی محیط طبیعی و واکنش های فیزیولوژیکی و روانشناسی انسانها اشاره دارد.طراحی بیوفیلیک منجر به توجه بیشتر به ویژگی های ادراکی یک جسم میشود. علاوهبر این به دلیل وابستگی احساسی با عناصر طبیعی خاص معماری مبتنی بر طبیعت میتواند شگفتی به شکلهای طبیعی را بیدار کند.در این راستا در پژوهش حاضر به بررسی تئوری و نظریه های بیوفیلیک در معماری پرداخته شده است. روش تحقیق حاضر توصیفی-کیفی است. نظریه های مختلف نظریه پردازان در حوزه بیوفیلیک در رابطه با مولفه های طراحی با امکان ایجاد ارتباط با انسان در طبیعت مورد بررسی و تجزیه وتحلیل قرار گرفته است.دیدگاه در و لنس، در و کلرت، هیرواگن و گرگری، هیرواگن و هاس، کرامر و براونینگ به عنوان پنج دیدگاه مطرح مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است. که در ادامه به پارامترهای مشترک در این زمینه دست پیدا شده است.

کلیدواژه ها:

بیوفیلیک ، نظریه های بیوفیلیک ، معماری