بررسی تطبیقی مکان گزینی کاربری های محله در محلات سنتی و جدید شهر سمنان با اصول شهرسازی ایرانی- اسلامی

ساختار شهرهای کهن بر اساس نظام محله ای شکل گرفته است.محلات نقش اصلی در شکل گیری نظام سلسله مراتبی خدمات داشته اند. در میان عناصر شکل دهنده محلات کاربری های مذهبی، فضای سبز، آموزشی و تجاری از اهمیت ویژه ای جدید این تعاملات اجتماعی داشته اند. اما در محلات جدید این تعاملات اجتماعی نقش کمرنگی دارد. شاید علت این موضوع را بتوان در مکان گزینی کاربری ها در محلات جدید جستجو کرد. شهر سمنان از جمله شهرهایی است که دارای بافت سنتی فعال و پویاست. این بافت تا امروز حیات خود را ادامه داده است. دوگانگی بافت سنتی و جدید در شهر سمنان این امکان را فراهم می کند که با بررسی مکانیابی کاربری ها در هر دو بافت بتوان به علت پویایی و ادامه حیات بافت سنتی و از طرفی عدم انسجام اجتماعی در محلات جدید پی برد. برای این بررسی دو محله در شمال شرق و جنوب سمنان انتخاب شد تا میزان مطابقت آن ها با اصول شهر ایرانی اسلامی تعیین گردد. نتیجه بدست آمده در این پژوهش نشان می دهد اصول مکانیابی کاربری ها در توسعه های جدید شهر سمنان مطابق با شهر ایرانی اسلامی نیست و این موضوع باعث شده است تا شکل گیری انسجام اجتماعی در این محلات با مشکلاتی رو به رو گردد.

کلیدواژه ها:

شهر ایرانی- اسلامی ، مکانیابی ، کاربری های محله ای