بررسی نقاشی های شاهنامه فردوسی و تاثیر آن برتصویرسازی نوین

شاهنامه فردوسی یکی از خزاین لغت و گنجینه های فصاحت زبان است که حدود سی سال طول کشیده و به صورت دونسخه خطی و چاپی است. یکی از منابع غنی در تاریخ تصویرسازی این مرزو بوم تصاویر چاپ سنگی شاهنامه است که در پی تحول عظیم ناشی از اختراع چاپ،سال ها نقش وسیعی در امر چاپ وارتباطات داشته و همواره به شکل های گوناگون مورد استفاده نقاشان و تصویرگران قرار گرفته است. این تصاویر چاپ سنگی نیز در طول دوران شکل گیری تا حدودی از منابع تصویری دیگری الهام گرفته است. از آنجا که مصور سازی خطی و چاپی دوره قاجار،(باوجود برخی کاستی ها)بخش مهمی از تاریخ هنر مصورسازی کتاب در ایران را تشکیل می دهد،چاپ سنگی مصور ونقاشی شاهنامه از گونه های هنری عصر قاجار هستند که حاصل تحولات سیاسی و اجتماعی و خروج هنرمندان از انحصار دربار و ورود هنر و آثار هنری بین عامه مردم است . درون مایه آنها مضامین مذهبی،حماسی و گاه داستان های عاشقانه بوده که ذوق و اعتقادات عامه مردم را به شکل تصویری به نمایش گذارده است. روش این تحقیق به صورت توصیفی تحلیلی و بر اساس پژوهش کتابخانه ای است وروش تجزیه و تحلیل داده ها کیفی است. این پژوهش تلاش بر معرفی مضامین و تصاویر منقوش شاهنامه و چاپ سنگی در دوره قاجار را دارد و سپس به چگونگی تاثیرپذیری آن در تصویرسازی امروزه می پردازد و در ادامه تصاویر این نسخه رامورد بررسی قرار می دهد

کلیدواژه ها:

نقاشی ، شاهنامه فردوسی ، تصویرسازی ، چاپ سنگی ، دوران قاجار