بازنمایی نقش زنان در ایران باستان با تاکید بر شاهنامه فردوسی

نقش زنان و جایگاه ویژه آنان جزء بحث های مهم و خاص در بین روشنفکران و نویسندگان اجتماعی از دیرباز تا به امروزبوده است. زنان در فرهنگ های مختلف دارای جایگاه های خاصی هستند که در میان ادبیات گوناگون به آن پرداخته شده است. در این بین شاهنامه فردوسی که از بزرگترین کتب حماسی ادبیات جهان است خالی از این بحث نمی باشد و به گونه ای ظریف و دلنشین به روحیات و جایگاه زنان پرداخته است. هدف از انجام این پژوهش شناخت روحیه زنان ایران باستان و مقایسه آن با زنان شاهنامه است. این پژوهش برپایه ی دو سوال 1 آیا جامعه مرد سالار کهن پذیرای زنان با روحیه اجتماعی بوده است و 2 آیا در مقابل روحیه جنگاوری بعضی از زنان می توان روحیه لطیف زنانه را نیز در آنها جستجو کرد شکل گرفته است. بر اساس مطالعات انجام شده چنین برمی آید که نه تنها زنان در بطن جامعه ی ایران باستان بلکه در شاهنامه ی فردوسی نیز از جایگاه والایی برخوردار بوده همواره وظایف اجتماعی و خانوادگی خود را در یک راستا و همسو انجام می داده اند. پژوهش حاضر براساس روش توصیفی تحلیلی و مطالعات کتابخانه ای و پایگاه های اطلاعات علمی انجام پذیرفته است.

کلیدواژه ها:

زنان ، ایران باستان ، شاهنامه ی فردوسی