کنکاشی در منجی باوری و موعود گرایی عطار نیشابوری به عنوان یکی از عرفای ایرانی

سال انتشار: 1399
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 422

فایل این مقاله در 11 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

MTCONF06_333

تاریخ نمایه سازی: 6 شهریور 1399

چکیده مقاله:

عطار نیشابوری یکی از شاعران عارف مسلک بنام یارانی است و به تایید آثارش علی رغم دو شاعر عارف و معروف دیگر ایران، یعنی؛ سنایی و مولوی به مدح پادشاهان و ملوک وقت نپرداخته و حتی مورد توجه آن ها هم نبوده است. بررسی ها در آثار این شاعر پرکار، اعم از دیوان شعری و مثنوی هایش نشان دهنده ی این نکته ی مهم است که در جای جای آثارش رگه های عرض ارادت به اهل بیت مشهود است. با این مقدمه، هدف اصلی ا ین مطالعه این بوده است که مشخص کند اندیشه ی عطار در خصوص حضرت مهدی (ع) به عنوان امام دوازدهم شیعیان چگونه بوده است. به همین جهت، با انتخاب روش توصیفی - تحلیلی همراه به کارگیری ابزار کتابخانه ای و سندکاوی که همراه با نرم افزار های د9رج و ص8ر ریر نیز بوده، ابتدا تمام واژه های مهدی در آثار عطار، استخراج و طبقه بندی گردیدند . بررسی و تحلیل داده های کدگذاری شده، نشان داد که عطار این واژه را 32 بار در کتاب های خود اعم از منظوم و منثور به کار گرفته که24 بار از آن ها صرفا0 مربوط به امام دوازدهم می باشد. بررسی و تحلیل محتوای این ابیات با کنترل روابط جانشینی و همنشینی این واژه، موید توجه عطار به قیامت و منجی آخرالزمان بودن آن حضرت می باشد. باید اذعان نمود که همه ی این کاربرد ها با وجود شیعی نبودن عطار نشان از ارادت ایشان به اهل بیت (علیهم) از منظر تولی می باشد هر چند نمی توان نمونه هایی از تبری را در آثار ایشان مشخص نمود.

نویسندگان

هوشنگ قدسی

عضو علمی گروه علوم انسانی دانشگاه فرهنگیان، پردیس شهیدرجایی ارومیه

رسول بهنام

عضو علمی گروه ادبیات و زبان های خارجی دانشگاه فرهنگیان، پردیس شهید رجایی ارومیه