گردشگری اسلامی و سلامت معنوی واجتماعی

امروزه کاوشگری و تنوع طلبی، انسان ها را از این سوی جهان به آن سو می کشاند. انسان ها می خواهندخود به گونه ای مستقیم و بی واسطه با حقایق و هست وبودها روبه رو شوند، در همه ادیان بویژه دیناسلام یکسری وظایف و مسائل اخلاقی گوناگون برای مسافر معین شده است که رعایت آنها از نظر شرعیالزامی است مثل خوش خلقی، برنامه منظم برای سفر، مزاح وشوخی در حدی که به گناه نینجامد. قرآنسیر و سیاحت را سبب تعقل، اندیشه و بالارفتن سطح آگاهی و بینش انسان دانسته، یعنی همان عنصریکه بی تردید سنگ بنا و شالوده رشد و توسعه زندگی انسان در ابعاد گوناگون فرهنگی، سیاسی واقتصادی و... است. بنابراین از یک سو، اهمیت گردشگری اسلامی را می توان در سه بخش عمده خلاصهکرد: اشاعه و گسترش فرهنگ و ارزشهای اسلامی؛ مزایای اقتصادی برای جوامع اسلامی و تقویت عقایدو اعتماد به نفس اسلامی در برابر تبلیغات منفی در مقایسه با سایر فرهنگ ها و شیوه های زندگی. اما ازدیگر سو، نقش این تعالیم و آموزه ها و اثرات شان را در زندگی فردی و اجتماعی افراد و بستر سازیجهت تعالی و سلامت روح و روان می توان دید. از آنجا که امروزه جستجوی سلامت معنوی و اجتماعیاز ضرورت های زندگی جمعی می باشد و انسان ها از طرق مختلف در جستجوی شیوه های رسیدن به آنهستند، این پژوهش به مطالعه گردشگری اسلامی بعنوان ابزاری برای توسعه سلامت معنوی واجتماعیبا روش اسنادی می پردازد. یافته ها حاکی از این می باشند که گردشگری اسلامی با ترغیب مسلمانان بهسفر از یک سو تعالی فردی، دست یافتن به معنویت، رسیدن به احساس آرامش را برای فرد به ارمغانمی آورد از دیگر سو با ایجاد تغییرات در افراد، توانمندسازی، سازگاری و انسجام سبب سلامت اجتماعی می گردد.

کلیدواژه ها:

گردشگری اسلامی ، سلامت معنوی ، سلامت اجتماعی ، گردشگری مذهبی