بررسی تطبیقی حقیقت سریانی انسان کامل در عوالم حقی و خلقی از دیدگاه سنت، عرفان و قرآن

اساسی ترین محور در آثار عرفا و گفتمان عرفانی توحید است از سویی دیگر با توجه به جامعیت انسان (نسبت به سایر مظاهر )، او جایگاه خلافت الهی را دارد ازاین رو پس از بحث توحید، بحث موحد دومین محور اساسی در عرفان به شمار می آید ومقصود از موحد، همان انسان کامل است و در زبان دین از آن با عناوین مختلف (نبی، امام، و ...) یاد میشود. به نظر میرسد که این دو دیدگاه، یک مصداق واقعی دارد ( بانامهایی متفاوت). هدف ما در این نوشتار آن است که وجود سریانی انسان کامل در عوالم و مقامات عرفانی را با آیات، روایات و ادعیه، منطبق و اثبات نماید و این مهم - هرچند که در کتب و مقالات مختلف به صورت پراکند بیان شده– اما (بر اساس بررسی های) به صورت تخصصی به این موضوع پرداخته نشده است و ما با شیوه تحلیل عرفانی و تامل در منابع نقلی و بیان آیات و روایات به آن میپردازیم.

کلیدواژه ها:

انسان کامل ، عوالم حقی ، عوالم خلقی ، آیات ، روایات.