بررسی مولفه های آموزش الکترونیکی و یادگیری سیار مبتنی بر نظریه ارتباط گرایی

با عنایت به افزایش قابلیت های عصر دیجیتال ، استفاده از آموزش الکترونیکی و یادگیری سیار در نظام های آموزشی جهان رواج گسترده ای یافته است . یکی از موارد حائز اهمیت در استفاده از آموزش الکترونیکی بعنوان بستری برای یادگیری ، نظریه ها و رویکردهای کلان آموزش و یادگیری است که بر مبنای آن شیوه های برگزاری آموزش الکترونیکی بوقوع می پیوندد . نظریه های رفتار گرایی ، شناخت گرایی و سازنده گرایی سه نظریه مرسومی می باشند که عمده برنامه های آموزشی و یادگیری برپایه آن ها شکل گرفته اند .اما با توجه به گسترش استفاده از امکانات الکترونیکی در آموزش ، این نظریه ها دیگر پاسخگوی تمام جنبه های دنیای دیجیتال نمی توانند باشند . لذا چهارمین نظریه یادگیری در سال های اخیر با عنوان ارتباط گرایی ظهور کرده و با تعیین مولفه هایی سعی کرده خلاهای نظری و عملی مرتبط با برنامه های آموزش الکترونیکی و یادگیری سیار را برطرف سازد . کمبود های که که به سرعت و پیچیدگی انتقال دانش و چگونگی پردازش آن مرتبط می باشد . با توجه به اینکه نظریه ارتباط گرایی مفاهیمی مانند گره ، شبکه و ارتباط را بعنوان شاخص های اصلی خود معرفی کرده و مفهوم جدیدی از دانش را در بستر شبکه و ارتباط های بین افراد و اشیای مختلف لحاظ می کند ، لذا این رویکرد می تواند از اصلی ترین نظریه های استفاده از قابلیت های الکترونیکی در امر آموزش و یادگیری محسوب شود .

کلیدواژه ها:

آموزش الکترونیکی ، یادگیری سیار ، ارتباط گرایی