بررسی رابطه ابعاد خودمدیریتی و هوش هیجانی با خودتنظیمی در کلیه دانش آموزان مقطع ابتدایی شهر اصفهان

هدف از این پژوهش بررسی رابطه ابعاد خودمدیریتی و هوش هیجانی با خودتنظیمی در دانش آموزان مقطع ابتدایی شهر اصفهان روش پژوهش کاربردی و از نوع توصیفی و پیمایشی است. جامعه این پژوهش کلیه دانش آموزان شهر اصفهان که بر اساس آمار اداره آموزش و پروش شهر اصفهان در سال 96-1397 برابر با 27 هزار دانش آموز هستند و بر اساس جدول مورگان حجم نمونه برابر با 382 نفر بودند. ابزار پژوهش پرسشنامه راهبردهای یادگیری خودتنظیمی پینتریچ و همکاران (2004)، خودمدیریتی استاندارد هاوثون و هوش هیجانی برادبری و گریوز (1991) انتخاب شده بود که همگی استاندارد و دارای پایایی و روایی مناسب و مورد تایید استاد راهنما واقع شدند. پژوهش با استفاده از آزمون کلموگروف - اسمیرنوف، میتوان توزیع نرمال، یکنواخت را تعیین نمود. از روشهای همبستگی پیرسون استفاده ،سپس با استفاده از رگرسیون میزان درصد تاثیر متغیرها را نشان داده میشود. رابطه بین خود مدیریتی با خود تنظیمی (r =0,751) در سطح اطمینان 0,95 معنادار است و رابطه مثبت است یعنی وجود خودمدیریتی مناسب باعث خود تنظیمی بیشتر شده است. ارتباط بین هوش هیجانی با خودتنظیمی نشان داد این رابطه معنادار می باشد زیرا مقدار سطح معناداری p<0.05 میباشد، ارتباط بین خود مدیریتی و خود تنظیمی (R = 0,751)، ارتباط بین هوش هیجانی و خودتنظیمی (R = 0,988) میباشد و ارتباط بین نتایج آزمون نشان داد این رابطه معنادار میباشد زیرا مقدار سطح معناداری p<0.05 میباشد.

کلیدواژه ها:

خودمدیریتی ، هوش هیجانی ، خود تنظیمی