آسیب شناسی روانی و اجتماعی عدم مشارکت سیاسی زنان درایران

محور اصلی مطالعات در مورد زنان ، باید بررسی چرخه زندگی آنان در ابعاد زیستی ، روانی ، اجتماعی با توجه به یافته هایپژوهشی باشد . درست است که زنان تجربه های زیستی مشترکی با مردان دارند ولی تفاوت های بارز و چشمگیری نیز میان مردو زن دیده می شود که وسعت و گسترش آنان از کانال های نامعقول و غیر منطقی تا حد زیادی زنان را در امور اجتماعی بهحاشیه رانده است . روانشناسی زن و انجام مطالعات سیاسی و اجتماعی و فرهنگی بر روی آن هر اندازه هم که بر یافته هایپژوهشی و نگره های علمی – کاربردی مبتنی باشد تنها زمانی قابل درک و بررسی است که زمینه های اجتماعی و بایدها ونبایدهای فرهنگی ، اعتقادی و اجتماعی و روانی جوامع به طور دقیق در آن بررسی شود.نگارنده بر این باور است که زنان افزون بر نقش مهم خود در خانه و تربیت فرزندان ، به عنوان نیروی مولد در زمینه هایسیاسی ، اجتماعی ، اقتصادی جامعه نیز باید سهم داشته باشند و حضور آنان در سطوح مختلف، در نقش های مدیریتی ورهبری نه تنها به آنان اعتماد و قاطعیت ببخشد بلکه آنان را به عنوان انسان های توانمند به جامعه بقبولاند.

کلیدواژه ها:

زنان ، مشارکت سیاسی ، اسیب شناسی روانی ، اسیب شناسی اجتماعی