اثربخشی درمان مبتنی بر شفقت بر کیفیت زندگی و کنترل عواطف زنان آسیب دیده از خیانت زناشویی

پژوهش حاضر باهدف بررسی اثربخشی درمان مبتنی بر شفقت بر کیفیت زندگی و کنترل عواطف زنان آسیب دیده از خیانت زناشویی انجام گرفت. روش پژوهش نیمه تجربی بود که به شیوه پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل انجام گرفت. جامعه آماری پژوهش، زنان آسیب دیده از خیانت زناشویی در 5 کلینیک شهرتهران در سال تحصیلی 1397 که تعداد 250 نفر بودند به روش نمونه گیری در دسترس تعداد 26 نفر از زنان آسیب دیده از خیانت زناشویی شهر تهران به عنوان نمونه انتخاب شده و با گمارش تصادفی در دو گروه 13 نفره (کنترل و آزمایش) قرار گرفتند؛ و جلسات درمانی مبتنی بر شفقت در 8 جلسه 90 دقیقه ای برای گروه آزمایش گذاشته شد. ابزارهای استفاده شده در این پژوهش، پرسشنامه کنترل عواطف ویلیامز و همکاران (1997)، پرسشنامه خیانت زناشویی مرامی و خادمی (1392) و پرسشنامه کیفیت زندگی فرم کوتاه کونتودیموپولوس و همکاران (2007) میباشد و روش تجزیه وتحلیل داده های تحقیق به دو صورت آمار توصیفی، آمار استنباطی و تحلیل واریانس انجام شد. یافته ها نشان داد که درمان مبتنی بر شفقت باعث افزایش کیفیت زندگی و و افزایش کنترل عواطف در زنان آسیب دیده از خیانت زناشویی در شهر تهران می شود.

کلیدواژه ها:

درمان مبتنی بر شفقت ، کیفیت زندگی ، عواطف ، خیانت زناشویی