بررسی اثر نانوتکنولوژی بر شیشه های ساختمانی با رویکرد معماری پایدار

امروزه در بین دستاوردهای نوین در صنعت ساختمان، نانوتکنولوژی علمی کارآمد است که معماران را به رعایت اصول معماری پایدار سوق می دهد. این تکنولوژی گامی است در راستای توسعه ابزارهایی هوشمند، با هدف همگام ماندن با اکوسیستم. با توجه به نسل جدید ساختمان ها بر پایه مصالح نوین و همچنین نیاز به کاهش مصرف مواد خام و انرژی، با بکاربستن فناوری نانو می توان به چند عملکردی شدن و کارآمدی بیشتر مصالح ساختمانی دست یافت. ساختار ناانو به کمک ما شتافته تا با استفاده از سیستم های کنترلی متفاوت، بتوان صنعت تازه ای را در معماری پدید آورد. میزان قابل توجه هدر رفت انرژی از طریق پنجره ها در ساختمان های مسکونی، منجر به بهره گیری از بروزترین فناوری ها و سیستم های ساختمانی از جمله تکنولوژی نانو در راستای هوشمندسازی پنجره ها به منظور ذخیره انرژی و تعامل با محیط و تامین زیبایی و راحتی فضا شده است. فناوری نانو نقش پررنگی را در زمینه ی پایداری و استحکام شیشه های ساختمانی ایفا می کند و سبب ارتقاء ویژگی های آن در جهت تامین آسایش محیطی برای کاربران فضا می شود و از اتلاف انرژی تا حد امکان جلوگیری می کند. در این مقاله سعی بر آن است که اثر نانو تکنولوژی بر شیشه های ساختمانی با توجه به اهداف معماری پایدار بررسی شود. روش جمع آوری اطلاعات، در مرحله نخست روش مطالعات کتابخانه ای است که با بررسی و مرور مقالات به صورت توصیفی و تحلیلی می باشد. در مرحله تکمیلی با مرور و بررسی نمونه های موردی کامل شده اند.

کلیدواژه ها:

معماری پایدار ، نانوتکنولوژی ، مصلح هوشمند ، شیشه