ارزیابی ریسک زیست محیطی خط لوله نفت در خشکی به روش FMEA (در فاز بهره برداری)

لوله های انتقال یکی از روشهای عمده حمل و نقل نفت خام و محصولات آن می باشد. با توجه به گستردگی خطوط لوله وپتانسیل بالای آسیب پذیری، رعایت اصول مدیریت ریسک های زیست محیطی آن از اهمیت ویژه ای برخوردار است. یکیاز ابزارهای مدیریت محیط زیست، ارزیابی ریسک های زیست محیطی است. در این مطالعه روش FMEA برای ارزیابیریسک های زیست محیطی مورد استفاده قرار گرفت. در این روش از حاصلضرب احتمال وقوع، شدت پیامد و نیز قابلیتتشخیص یک خطر درجه و سطح ریسک بدست می آید. بر اساس نتایج حاصله بالاترین سطح و درجه ریسک زیستمحیطی در خطوط لوله انتقال نفت عبارتست از: آلودگی حاصل از بهره برداری نادرست با درجه و سطح ریسک 64، آلودگیایجاد شده توسط نشت حاصل از خوردگی و نقص در جوشکاری و نیز آلودگی حاصل از خرابکاری و عوامل ثالث با درجه وسطح ریسک 48 . لذا با تمهیدات کنترلی، اصلاحی و مدیریتی میتوان جهت کنترل، حذف و کاهش اثرات و پیامدهای منفیزیست محیطی در خطوط انتقال نفت اقدام نمود.

کلیدواژه ها:

ارزیابی ریسک ، زیست محیطی ، روش FMEA ، خط لوله نفت