رابطه بین افسردگی و نگرش به تغذیه با خودکارآمدی دانش آموزان پسر مقطع متوسطه

هدف: هدف بررسی رابطه بین افسردگی و نگرش به تغذیه با خودکارآمدی دانش آموزان پسر مقطع متوسطه انجام شده است.روش: این پژوهش یک مطالعه توصیفی-همبستگی است. جامعه آماری پژوهش، کلیه ی دانش آموزان پسر دوره دوم متوسطهشهرستان دلفان (شهر نورآباد) در سال تحصیلی 1398-1397 به تعداد 6300 نفر بوده است. حجم نمونه پژوهش با استفاده از فرمول کوکران و با روش نمونه گیری غیرتصادفی دردسترس 361 نفر تعیین شد. برای اندازهگیری متغیرهای پژوهش ازپرسشنامه های افسردگی (بک، 1961)، نگرش به تغذیه (کارنر و گارفینکل، 1979) و خودکارآمدی (شرر و همکاران، 1982)استفاده شده است. داده ها توسط ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه تحلیل شدند.یافته ها: نتایج نشان داد که بین افسردگی و نگرش به تغذیه با خودکارآمدی دانشآموزان پسر دوره متوسطه رابطه وجود دارد.همچنین پیش بینی می شود که افسردگی بیشترین تاثیر را بر میزان خودکارآمدی دارد.نتیجه گیری: بر اساس یافته های پژوهش، نتیجه گرفته می شود، افسردگی و نگرش به تغذیه، نقش مهمی در خودکارآمدیدانش آموزان پسر دارند و با بهبود این دو می توان به افزایش خودکارآمدیشان کمک کرد.

کلیدواژه ها:

افسردگی ، خودکارآمدی ، نگرش به تغذیه ، دانش آموزان پسر مقطع متوسطه