رابطه طلاق عاطفی با کیفیت زندگی و سازگاری اجتماعی کودکان

هدف از پژوهش حاضر تعیین رابطه طلاق عاطفی با کیفیت زندگی و سازگاری اجتماعی فرزندان دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی فیروزآباد بود. که با توجه به موضوع پژوهش از نظر هدف، توصیفی، از نظر نوع استفاده کاربردی و از نظر بعد زمانی، مقطعی و از نظر نوع داده ها کمی و به لحاظ نوع تحقیق از جمله تحقیقات همبستگی بود. جامعه آماری مورد مطالعه در این پژوهش را فرزندان تعدادی از دانشجویان متاهل دانشگاه آزاد شهر فیروزآباد در سال 1397 شامل شد. همچنین نمونه آماری شامل 80 نفر از دانشجویان بود که بود که به شیوه هدفمند انتخاب شدند. بدین صورت که بین تمامی دانشجویان متاهل دانشگاه فیروزآباد پرسشنامه تشخیص طلاق عاطفی جان گاتمن ( 1994 ) توزیع شد نقطه ی برش این پرسشنامه عدد 8 بود و نمره بالاتر خطر طلاق عاطفی را تشخیص می داد. پس از انتخاب نمونه داده ها به وسیله پرسشنامه های کیفیت زندگی وار و شربون و سازگاری اجتماعی کالیفرنیا به جمع آوری شد و سپس مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت که نتایج تجزیه و تحلیل نشان داد که طلاق عاطفی والدین باعث کاهش کیفیت زندگی و همچنین کاهش سازگاری اجتماعی فرزندان می شود.

کلیدواژه ها:

طلاق عاطفی ، کیفیت زندگی ، سازگاری اجتماعی