پیش بینی اعتیاد به مواد مخدر بر اساس عملکرد خانواده در زندانیان شهر شیراز

هدف از این پژوهش، پیش بینی اعتیاد به مواد مخدر بر اساس عملکرد خانواده در زندانیان شهر شیراز بود. در این پژوهش از روش همبستگی از نوع پیش بینی استفاده گردید. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه زندانیان شهر شیراز در سه ماه تابستان سال 1398 می باشد. با استفاده از روش نمونه گیری داوطلبانه و طبق جدول مورگان تعداد 285 نفر از زندانیان انتخاب و پرسشنامه های محقق ساخته جمعیت شناختی، عملکرد خانواده اپشتاین از آنها به عمل آمد. نتایج تحلیل داده های توصیفی نشان داد که بیشترین وقوع جرم در سنین 20 تا 40 سالگی اتفاق میافتد همچنین در حدود 78 % از زندانیان مصرف مواد داشته اند و 74 % از والدین زندانیان فوت کرده، متارکه و یا پدر و مادرشان زندانی بوده اند. نتایج حاکی از آن بود که در حدود 96 % اعضای خانواده زندانیان وابسته به مواد، فاقد جرم بوده اند. نتایج آزمون خی دو نشان داد که بین ویژگی های جمعیت شناختی با نوع جرم و مصرف مواد تفاوت معناداری وجود دارد. همچنین نتایج تحلیل رگرسیون حاکی از آن است که ویژگی های خانوادگی و ابعاد آن، وابستگی به مواد را به طور مثبت معنی داری پیش بینی می کند. بر اساس نتایج این پژوهش می توان نتیجه گرفت که عملکرد خانواده در اعتیاد به مواد مخدر نقش داشته اند. نتایج این پژوهش ضمن تایید اثرات منفی اعتیاد به مواد مخدر بر اهمیت محیط خانوادگی در شدت یافتن استفاده از مواد مخدر تاکید می کند. از این رو طراحی برنامه های درمانی محیط خانوادگی افراد حتما باید مدنظر قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

عملکرد خانواده ، اعتیاد به مواد مخدر. زندانیان