بررسی دقت پانورامیک دیجیتال در تشخیص پوسیدگی های پروگزیمال

زمینه و هدف :در اکثر مراکز رادیولوژی کشور ما تبدیل سیستم های تصویربرداری به سیستم دیجیتال با بهره مندی از تکنولوژی Computed Radiology (CR) در حال انجام است . درصورتی که قابلیت پانورامیک دیجیتال برای بررسی ضایعات کوچک دندان به اثبات برسد،در مواردی که تهیه کلیشه های داخل دهانی مشکل است با اطمینان بیشتری می توان از سیستم پانورامیک به روش CR استفاده کرد. هدف از این تحقیق بررسی حساسیت و ویژگی رادیوگرافی پانورامیک دیجیتال در تشخیص پوسیدگی های پروگزیمال در مقایسه با رادیولوژی بایت وینگ بود. روش بررسی :در این مطالعه 100 بیمار مراجعه کننده به یکی از مرکز خصوصی رادیولوژی دهان و فک و صورت که برای آنها هر دو تکنیک بایت وینگ و پانورامیک تجویز شده بود،وارد مطالعه شدند.ابتدا کلیشه پانورامیک و سپس بایت وینگ توسط متخصص رادیولوژی دهان ،فک و صورت بر روی نگاتوسکوپ مشاهده شده و پوسیدگی های بین دندان های خلفی به تفکیک محل پوسیدگی ثبت گردید.حساسیت و ویژگی پانورامیک دیجیتال با یافته های حاصل از مشاهده بایت وینگ به عنوان استاندارد طلایی سنجیده شد. همچنین برای حساسیت و ویژگی به دست آمده حدود اطمینان 95%محاسبه شد. یافته ها: در این تحقیق حساسیت و ویژگی روش پانورامیک در کل دهان به ترتیب 62/7% (حدود اطمینان 95%برابر 67/5% -57/7%)و 91/0% (حدود اطمینان 95%برابر 92/5% -89/2%)به دست آمد.نتیجه گیری :در این مطالعه مشخص شد روش پانورامیک نسبت به روش بایت وینگ حتی علیرغم استفاده از مزایای دستکاری دیجیتال آن قبل از پرینت فیلم ازحساسیت کمتری برخوردار است .از این رو تکنیک بایت وینگ به منظور مشاهده پوسیدگی های بین دندانی برتر است .

کلیدواژه ها:

رادیوگرافی پانورامیک ، رادیوگرافی دیجیتال ، پوسیدگی دندانی