اثربخشی آموزش کنترل تکانه بر حل مسئله دانش آموزان با اختلال یادگیری خاص

هدف پژوهش حاضر اثربخشی آموزش کنترل تکانه بر حل مسئله دانش آموزان با اختلال یادگیری خاص بود. روش پژوهشتجربی از نوع نیمهآزمایشی و طرح پیشآزمون- پسآزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه دانش آموزانپنجم و ششم ابتدائی با اختلال یادگیری خاص گرگان در سال تحصیلی 98-97 بودند. نمونه پژوهش شامل 36 دانش آموز بااختلال یادگیری خاص بودند که به صورت تصادفی ساده از میان دانشآموزان با اختلال یادگیری خاص انتخاب شدند و بهصورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. برای جمعآوری داده از آزمون هوش ریون، پرسشنامه مشکلاتیادگیری کلرادو و فرم کوتاه پرسشنامه حل مسئله اجتماعی استفاده شده است. نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد آموزشکنترل تکانه در گروه آزمایش با افزایش حل مسئله مثبت و منطقی و کاهش حل مسئله منفی، تکانشی و اجتنابی دانش آموزانبا اختلال یادگیری خاص همراه بوده است. بحث و نتیجه گیری: آموزش مهارت کنترل تکانه به دانش آموز با اختلال یادگیریخاص توانایی کنترل رفتار خویش را میدهد که این عمل می تواند رفتار تکانشی آنان را کاهش داده و مهارتهای صحیححل مسئله را افزایش دهد که این به نوبه خود میتواند در بلند مدت روابط با همسالان را اصلاح کند که نهایت میتواند دربهبود مشکلات تحصیلی دانش آموز با اختلال یادگیری خاص موثر واقع شود. در پایان براساس یافته های این پژوهش پیشنهادمی شود که اثربخشی آموزش کنترل تکانه بر سایر مشکلات اجتماعی و تحصیلی کودکان و نوجوانان با اختلالات مشابهبررسی شود.

کلیدواژه ها:

حل مسئله ، کنترل تکانه ، اختلال یادگیری خاص