مدل قابلیت اطمینان نیروگاه حرارتی اقیانوس

جهان به دنبال تامین انرژی مورد نیاز خود بوده و تاکنون تلاشهای فراوانی از سوی محققان به منظور یافتن منابع انرژی جدید و پایدار صورت گرفته است. سوختهای فسیلی که به منظور تولید انرژی برق در نیروگاه های متداول سنتی به مانند نیروگاه های بخار، سیکل ترکیبی و گازی مورد استفاده قرار میگیرد سبب آلودگی زیست محیطی، گرم شدن کره زمین و تغییرات گسترده شرایط آب و هوایی در نتیجه تولید گازهای گلخانه ای نظیر دی اکسیدکربن میشود. به علاوه منابع این سوختها محدودیت داشته و روزی پایان مییابند. نوسان قیمت سوختهای فسیلی، نگرانی از پایان یافتن منابع این سوختها و مشکلات زیست محیطی ناشی از آنها سبب شده است که بسیاری از کشورها به سمت استفاده از منابع انرژی تجدیدپذیر و پایدار حرکت نموده و امروزه درصد قابل توجهی از انرژی برق خود را از منابع جایگزین پاک تولید نمایند. منابعی به مانند باد، خورشید و اقیانوس. نیروگاه های حرارتی اقیانوس از جمله نیروگاه هایی مبتنی بر انرژی اقیانوس هستند که از تفاوت دمای آبهای واقع در سطح اقیانوس و آبهای واقع در اعماق اقیانوس استفاده کرده و برق تولید می کنند. در این نیروگاه آبهای واقع در سطح اقیانوس به عنوان منبع گرم و آبهای واقع در اعماق اقیانوس به عنوان منبع سرما مورد استفاده قرار گرفته و اختلاف دمای این دو منبع در نقاط مستعد ایجاد این نیروگاه ها بیش از 20 درجه سانتیگراد میباشد. یکی از مشکلات منابع انرژی تجدیدپذیر و از جمله نیروگاه های حرارتی اقیانوس متغیر بودن توان خروجی این نیروگاه ها به دلیل تغییر دمای آب در طول سال میباشد و بر همین اساس مدل قابلیت اطمینان این نیروگاه ها متفاوت با نیروگاه های متداول سنتی خواهد بود. در این تحقیق سعی خواهد شد یک مدل قابلیت اطمینان برای نیروگاه های حرارتی اقیانوس ارائه گردد که هم خرابی اجزای تشکیل دهنده و هم تغییرات توان تولیدی ناشی از تغییرات دمای آب اقیانوس را در نظر بگیرد. برای تعیین این مدل لازم است آشنایی کامل با اصول کارکرد این نیروگاه ها، ساختار و اجزای تشکیل دهنده، انواع مختلف و روابط ترمودینامیکی حاکم بر آنها صورت پذیرد.

کلیدواژه ها:

نیروگاه های حرارتی اقیانوس ، دمای سطح اقیانوس ، قابلیت اطمینان ، نرخ خرابی ، منایع تجدیدپذیر