تبیین و تدوین شاخص های طراحی بناهای مسکونی در اقلیم گرم و خشک با رویکرد استفاده از انرژی های تجدیدپذیر در معماری سنتی ایرانی و معماری غربی

با توجه به اقلیم گرم و خشک در اکثر مناطق جغرافیایی ایران و کمبود منابع انرژی تجدیدناپذیر، امروزهبخش قابل توجهی از ساختمان های موجود در این مناطق بدون در نظر گرفتن استانداردهای بهینه سازیمصرف انرژی ساخته شده اند. این درحالی است که با مروری بر سوابق معماری سنتی ایران در اقلیم گرم وخشک در می یابیم که با عدم وجود امکانات و تجهیزات امروزی، خانه های ساخته شده در قدیم، علاوه برپاسخگویی به تمام نیازهای فردی و عمومی ساکنین، حداقل استفاده از سوخت های فسیلی و حداکثربهره وری از پتانسیل های موجود در محیط طبیعی را برده اند. در معماری غرب نیز معماری پایدار با رویکردکاهش مصرف انرژی و به حداقل رساندن آن همواره مورد توجه معماران بوده است و اندیشمندان بسیاریدر باب این موضوع، به ارائه نظریات مختلف پرداخته اند. با توجه به این موضوع، این پژوهش درصدد آن استتا براساس تلفیق عناصر مورد استفاده در طراحی بناهای مسکونی معماری سنتی ایرانی و معماری غربی، بارویکرد مصرف انرژی نزدیک به صفر و معماری پایدار، شاخص های طراحی بناهای مسکونی استاندارد و بومیشده ای را به منظور کاهش مصرف انرژی در معماری بناهای مسکونی در اقلیم گرم و خشک ارائه دهد.

کلیدواژه ها:

انرژی های تجدیدپذیر ، معماری سنتی ، معماری مسکونی ، اقلیم گرم و خشک