آزمایش اثرات استفاده از کربن بلک و گیلسونایت روی خرابی حساسیت رطوبتی مخلوط آسفالتی متخلخل با استفاده از روش FTIR

آسفالت متخلخل در قیاس با آسفالت سنتی دارای امتیازات متعددی است. مزایای مذکور به این واقعیت مربوطمی شوند که در آسفالت متخلخل، سطح راه دارای مجاری زهکشی است که اجازه میدهد آب در زیر سطحفوقانی راه زهکشی شود. این آب معمولا به طرف شانه های راه تخلیه می شود. این مجاری زهکشی خصوصیاتدیگری نیز دارند. مهمترین خصوصیت آنها جذب سروصدا است. علاوه بر این، حباب های هوا که درشکاف های بسته سطوح سنتی وجود دارند، تشکیل نشده و مجددا سبب کاهش میزان سروصدا می شوند. اینمجاری معایبی نیز دارند. به عنوان مثال، نمک، شوراب و رنگ موجود بر روی سطح راه ها نیز به همان شیوهزهکشی آب باران تخلیه می شوند. آسفالت های متخلخل به دلیل قرارگیری در برابر آب، مستعد خرابی هایحساسیت رطوبتی مخصوصا در زمستان می باشند.امروزه به دلیل کارایی محدود قیرهای مورداستفاده در راه ها برای شرایط آب و هوایی گوناگون، استفاده ازافزودنی ها جهت افزایش عملکرد قیرها رو به گسترش است. بررسی خرابی های حساسیت رطوبتی در مواقعاستفاده از افزودنی ها جهت کاهش خرابی ها در مواقع سیکل ذوب و یخبندان محتاج صرف هزینه، زمان وانرژی است و استفاده از روشهای جایگزین جهت بررسی این خرابی میتواند بسیار مفید باشد. در این پژوهشبه بررسی تاثیر استفاده از گیلسونایت و کربن بلک بر روی خرابی حساسیت رطوبتی مخلوط آسفالتی متخلخلبا استفاده از روش FTIR پرداخته شده و مشاهده گردید که استفاده از روش FTIR می تواند به عنوان روشی جایگزین برای بررسی خرابی های حساسیت رطوبتی باشد. علاوه بر تخمین آزمایش حساسیت رطوبتی با استفاده از روش FTIR، مشاهده گردید که میتوان نتایج آزمایش کانتابرو پیرنشده را نیز با این روش بررسی کرد. درپژوهش حاضر رویت گردید که شاخص های کربونیل و سولفوکسید می توانند به عنوان شاخص مناسبی جهتبررسی خرابی های حساسیت رطوبتی و نتایج آزمایش کانتابرو استفاده گردند.

کلیدواژه ها:

آسفالت متخلل ، روبت ، کربن بلاک ، گیلسونایت ، روش FRT