سهولت در دسترسی برای افراد ناتوان و کم توان در نواحی شهری

سال انتشار: 1385
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 1,540

نسخه کامل این مقاله ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

NCEUED01_199

تاریخ نمایه سازی: 28 اردیبهشت 1385

چکیده مقاله:

افراد ناتوان نسبت قابل توجهی از فقرا را در کشورهای در حال توسعه تشکیل می دهند. اگر بخواهیم به اهداف پذیرفته شده بین المللی به منظور کاهش دادن فقر دست یابیم، برای کم کردن تبعیض اجتماعی و انزوا که افراد ناتوان و معلولین دائما با آنها مواجه هستند، باید معیارهای خاصی را تهیه نماییم. جابه جایی و نقل و انتقال یکی از مهم ترین توانمندسازی در استراتژی های مبارزه علیه فقر معلولین به واسطه افزایش دسترسی به آموزش، اشتغال و خدمات اجتماعی است. اهداف این پروژه ارتقای آگاهی در مورد پویایی، تحرک و دسترس پذیری افراد ناتوان در کشورهای در حال توسعه است. همچنین هدف ما شناختن گام های ویژه ای است که می تواند شروعی برای توجهات بیشتر به مشکلات موجود باشد. یکی از هدف های اصلی پروژه، گردآوری خلاصه ای از راه بردهای است که می توان به وسیله دولتمردان، گروه های مدافع حقوق بشر و آژانس های وام دهنده، به منظور بهسازی دسترسی افراد ناتوان به جابه جایی راحت و دیگر خدمات مورد نیازشان در نواحی شهری مورد استفاده قرار گیرد. تحلیل نیازها بر سه نوع عمده موانع تحرک و دسترس پذیری تاکید دارد که عبارتند از : موانع اجتماعی، موانع روان شناختی و موانع ساختاری. شرکت کنندگان در گروه مورد مطالعه، هزینه های بالای حمل و نقل ، نبود آگاهی متصدیان حمل و نقل در مورد نیازهای عمومی عمده عابرین معلول و کم توان و موانع ساختاری در سیستم حمل و نقل را به عنوان مشکلات اصلی خود معرفی می کنند. در بسیاری از کشورهای در حال توسعه چهارچوب قانونی و حقوقی برای معلولین در خال شکل گیری است. اگاهی دولت ها از احتیاجات و حقوق افراد ناتوان و کم توان در حال افزایش است . هرچند مساله ای که بیشتر موارد به آن توجهی نمی شود، چهارچوبی در اقدام برای از بین بردن موانعی است که قوانین را زیر پا می گذارند. پیشنهادات اولیه شامل بهتر کردن تدریجی محیط های پیاده رو، آگاهی دادن نسبت به معلولیت و برنامه های آموزش رانندگی و جوانب اثر گذار و کم هزینه در وسایل نقلیه (مثل پله اول کم ارتفاع، روشنایی بیشتر پله ها، تابلوهای با نوشته های بزرگ، لامپ هایی که توقف افراد ناتوان و رزرو نیمکت را اعلام می کنند وغیره) می باشد، نیز موراد باقی مانده در مورد راه حل های تکنیکی و عملی ذکر می شود.