تدوین مدل گردشگری سلامت با تاکید بر ظرفیت های اقتصادی و محیطی ایران

گردشگری به عنوان صنعتی درآمدزا همواره مورد توجه بسیاری از دولت ها قرار داشته است. گردشگری سلامت نوعی از گردشگری است که به منظور حفظ، بهبود و حصول مجدد سلامت جسمی و ذهنی فرد به مدتی بیش از 24 ساعت و کمتر از یکسال صورت می گیرد. پر واضح است که عوامل متعددی بر جذب گردشگر و توسعه این صنعت تاثیر دارد. عوامل تاریخی و فرهنگی و جاذبه، عوامل خدماتی و امکانات رفاهی، امنیت و سایر موارد از این قبیل هستند، اما یکی از عوامل تاثیرگذار، رقابت قیمتی است که نمی توان نقش آن را در جذب گردشگر انکار کرد. طی سال های اخیر بسیار شنیده ایم که در پی کاهش ارزش ریال ایران در برابر سایر ارزهای خارجی، گردشگران کشورهای همسایه و یا حتی سراسر جهان، ایران را به عنوان یکی از مقاصد مهم گردشگری به ویژه در حوزه سلامت، خرید وهمچنین گردشگری زیارتی و سیاحتی مدنظر قرار داده اند. ایران از نظر امکانات، ظرفیت های فرهنگی، و اجتماعی مانند مهمان نوازی، ظرفیت های محیطی و ظرفیت های اقتصادی به راحتی می تواند سهم بسیار بزرگی از گردشگری سالمت دنیا را به خود اختصاص دهد. بدین منظور افزایش هماهنگی بین نهادهای ذی ربط مانند وزارت بهداشت، سازمان میراث فرهنگی و گردشگری و وزارت امور خارجه بسیار ضروری به نظر می رسد. شایان ذگر استف مدیریت صحیح گردشگری سلامت، ضمن ارزوی این صنعت، از نایاب شدن اقلام و افزایش کاذب قیمت ها جلوگیری می کند. نتیجه این همکاری قطعا بالندگی و رشد اقتصادی در حوزه اقتصادی و همچنین سلامت کشور می باشد.

کلیدواژه ها:

گردشگری ، سلامت ، توریسم پزشکی ، محیط ، ارزآوری