بررسی و تحلیل اتصالات لوله ای سازه ثابت تحت اثر خستگی با روش تعینی و بهبود عمر خستگی اتصال

سکوهای ثابت دریایی عمدتا به صورت سازه خرپایی هستند و المان های لوله ای که به وسیله جوش با هم متصل شده اند اعضای اصلی این سازه ها می باشند، به طور گسترده این سکوها به منظور اکتشاف و بهره برداری در صنعت نفت و گاز به کار می روند که غالبا در محیط های پیچیده اقیانوس قرار دارند. این سکوها با توجه به وضعیت دریا تحت بارهای مختلف محیطی مانند بار موج، بار باد، و بار جریان قرار دارند. از بین بارهای محیطی، بار موج که از نظر ماهیت دارای تناوب هستند باعث افزایش تنش بسیار بالایی در نقاط حساس سازه مانند اتصالات جوشی می شود که منجر به پدید آمدن ترک و رشد ترک در جوش اتصال می شود و در نهایت باعث شکست اتصال ناشی از پدیده خستگی می گردد. بنابراین ارزیابی عمر خستگی اتصال ناشی از بار موج ضروری می باشد. یکی از روش های ارزیابی عمر خستگی تحلیل متعین می باشد که نسبت به تحلیل های دیگر مانند تحلیل طیفی و تاریخچه زمانی دارای سرعت خوبی برای انجام تحلیل می باشد، در این مقاله به بررسی رفتار خستگی اتصالات لوله ای سکوی ثابت با استفاده از روش متعین پرداخته شده است. در این مقاله اهمیت ضرایب تمرکز تنش در محاسبه ی خستگی و زاویه ی برخورد به سازه پرداخته شده است. تاثیر رینگ سخت کننده در بهبود عمر خستگی اتصال بررسی شده است. برای انجام این تحلیل، مدل سازی از یک سکوی واقعی قرار گرفته در پارس جنوبی انجام شده است که نام آن سکوی 19A می باشد.

کلیدواژه ها:

تحلیل تعینی خستگی ، سازه ی ثابت ، اتصالات لوله ای ، ضرایب تمرکز تنش ، روش بهبود عمر خستگی اتصال