سیمای معشوق در سه غزل بهروز یاسمی شاعر پارسی گوی ایلام

بدون تردید اشعار هیچ ملتی از آهنگ دلنواز عشق که برآمده از جوهر عواطف انسانی است، بی بهره نیست. عشق مایه زندگی است و هستی بی آن به تعالی و کمال راه نخواهد یافت. هدف این مقاله این است تا با بررسی اشعار شاعر پارسی گوی ایلامی مشخص کنیم که معیارها و نشانه هایی زیبایی شناسی در ترسیم سیمای معشوق در شعر این شاعر چگونه و چیست. معشوق خوبرو و زیبا کیست. ویژگیهای زمینی و یا آسمانی و ایده آل این معشوق چیست. آیا این معیار و سنجه ها از یک زبان و فرهنگ به زبان و فرهنگ دیگر متفاوت است. برای این زیبایی چهارچوبی معین و مشخص وجود دارد و اینکه آیا هرچه در این چهارچوب موجود است زیباست و خارج از آن نازیبا و زشت است. این پژوهش توصیفی- تحلیلی و با استفاده از روش کتابخانه ای صورت گرفته است.

کلیدواژه ها:

معشوق ، شعر ، سیما.