سبک های فرزند پروری والدین و تاثیرات آن در رشد عاطفی فرزندان

خانواده یک سازمان اجتماعی کوچک است که روابط اعضای آن، به ویژه روابط والدین با فرزندان، مهمترین عنصر شکل دهنده ی این سازمان است. رشد مطلوب و سالم فرزندان در تمام ابعاد مرهون ارتباط موثر و مطلوب والدین با فرزندان است. تحلیل های نظری و تجربی بسیاری به ارتباط موثر والدین با فرزندان اختصاص دارد که برای آن اهمیت و ارزشی خاص قائل شده اند. از سویی دیگر مطالعات فراوانی به تاثیر کیفیت رابطه ی والد- فرزند بر هریک از اعضای خانواده به عنوان یک رابطه ی دو جانبه توجه داشتهاند. شیوه های فرزندپروری عاملی تعیین کننده و فراگیر است که در رشد و آسیب شناسی روانی فرزندان نقش مهمی دارد. همچنین بحث کردن در مورد زمینه های مشکلات بچه ها بدون در نظر گرفتن نگرش های والدین، شیوهای رفتار و تربیت آنان تقریبا0 ناممکن است. هدف از انجام این پژوهش بررسی سبک های فرزند پروری والدین و تاثیرات آن در رشد عاطفی فرزندان می باشد. پدر و مادر در جایگاه محوری ترین عنصر تعاملات خانوادگی، وقتی التزام اساسی به آموزه های اخلاقی، ارزشی، دینی و عاطفی در روابط همسری داشته باشند الگوی قبول کردنی و ارزندهای برای انتقال مفاهیم و آموزه های نظام ارزشی جهانی، انسانی، فرازمانی و فرامکانی دین اسلام به فرزندان خویش میتوانند باشند و شخصیت و هویت وجودی آنان را پایه ریزی کنند.

کلیدواژه ها:

خانواده ، سبک فرزند پروری ، رشد عاطفی ، رشد روانی