پیش بینی پریشانی هیجانی و بهزیستی روانی بر اساس شفقت به خود در بین دانشجویان دارای خاطرات آسیب زا

در هر دوره از چرخه ی زندگی، فرد درگیر روابط ویژه ای با دیگران است که این روابط می تواند سلامت فردی و اجتماعی او را ارتقا بخشد یا باعث ایجاد آسیب در فرد شود. افراد برای برقراری رابطه صمیمی با فردی دیگر، باید پیوند عاطفی برقرار نمایند و آن را در طول زمان نگه دارند. اما واقعیت این است که در هر رابطه ای ممکن است شکست رخ دهد. بر این اساس مواجه ه با حوادث آسیب زا، از جمله شکست عاطفی پدیده ای متداول است. پژوهش حاضر با هدف پیش بینی پریشانی در بین دانشجویان دارای خاطرات آسیب زا انجام شد. روش پژوهش هیجانی و بهزیستی روانی بر اساس شفقت به خود توصیفی از نوع همبستگی است. جامعه آماری شامل تمام دانشجویان دانشگاه آزاد واحد کاشان در سال تحصیلی 97-98 است. نمونه گیری به صورت هدفمند بود و حدود 100نفر دانشجوی دختر و 100 نفر دانشجوی پسر که در طول یک سال گذشته دارای تجربه شکست عاطفی بودند به صورت در دسترس انتخاب شدند. برای سنجش از پرسشنامه های دشواری درتنظیم هیجان گراتز ،مقیاس بهزیستی روانشناختی ریف فرم کوتاه و مقیاس شفقت به خود فرم کوتاه ریس، پامیر، نف و ون گاچت استفاده شد. برای تحلیل یافته ها از آزمون همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چند گانه استفاده شد و در همه کمک گرفته شد. یافته ها نشان داد که26 درصد از واریانس پریشانی هیجانی در دانشجویان دارای spssمراحل از نرم افزار تجربه آسیب زا توسط متغییر شفقت به خود تبیین می شود.اما متغیر شفقت به خود نتوانست بهزیستی روانی را در دانشجویان دارای خاطرات آسیب زا پیش بینی کند. که با توجه به یافته های فوق می توان نتیجه گرفت افراد دارای شفقت به خود ، در زمینه حل تعارضات میان فردی دارای سازش بیشتری هستند و آشفتگی عاطفی کمتری دارند. از سوی دیگر نفوذ عوامل فرهنگی و بافت فرهنگی و مذهبی جامعه در آسیب شناسی روانی به اندازه ای است که حتی ابراز علائم روان شناختی و مراجعه فرد برای درمان نیز تحت تاثیر زمینه فرهنگی است.در نتیجه تاثیرات فرهنگی می توانند چالش های فراوانی بر بهزیستی روانی تحمیل کند.

کلیدواژه ها:

پریشانی هیجانی ، بهزیستی روانی ، شفقت به خود و خاطرات آسیب زا