مقایسه جرم در بین ساکنین حاشیه و مرکز شهر کرمانشاه (با تاکید بر اعتیاد وفروش موادمخدر)

هدف از مطالعه حاضر بررسی مقایسهای جرم در بین ساکنین حاشیه نشین و مرکز نشین شهر کرمانشاه با تاکید بر اعتیاد و فروش موادمخدر می باشد. این پژوهش با استفاده از روش پیمایش و استفاده از نظریات دورکیم، مرتون، ساترلند، بلومر و لمبرت به عنوان چارچوب نظری به مقایسه متغیرهایی همچون؛ تفسیر از جرم، جامعه پذیری، اعتیاد و فروش مواد مخدر سرقت در بین ساکنین حاشیه و مرکز شهر کرمانشاه می پردازد. ابزار تحقیق پرسشنامه محقق ساخته می باشد که اعتبار آن با استفاده از اعتبار صوری و پایایی آن با استفاده از روش آلفای کرونباخ محاسبه گردیده است. جامعه آماری تحقیق شامل 8743 نفر از بزه کاران زندان دیزل آباد کرمانشاه می باشد که از این تعداد، 4511 ساکن مناطق حاشیه نشین و 4232 نفر دیگر ساکن مناطق اصلی شهر می باشند. حجم نمونه 290 نفر است که با استفاده از روش تعیین حجم نمونه کوکران بدست آمده و و نمونه ها با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی ساده و به طور جداگانه در هر دو گروه؛ مجرمین حاشیه نشین و مجرمین شهرنشین دادها گردآوری گردید. نتایج پژوهش حاکی از آن است که اکثر مناطق حاشیه نشین به علت تراکم جمعیتی بالا، بیکاری، وجود فضاهای گم و مخروبه و همچنین نظارت کمتر نسبت به دیگر نقاط، می توانند عاملی در جهت تشدید و افزایش میزان جرم باشند، حاشیه ها به دلیل پیامدهای منفی(مانند، دزدی، فروش مواد مخدر، اعتیاد، موارد منکراتی، فروش اسلحه، مشاغل کاذب و... )که دارد، محیطی مناسب برای آموزش و وقوع جرم است.

کلیدواژه ها:

حاشیه ، اعتیاد ، فروش مواد مخدر ، سرقت ، جامعه پذیری.